Mirian Casas: «Escribir a miña novela axudoume a evadirme durante o confinamento»

francisco albo MONFORTE / LA VOZ

LEMOS

Mirian Casas define a súa obra literaria como novela romántica xuvenil

Unha enfermeira do hospital de Monforte publicou hai pouco o seu segundo libro

26 feb 2022 . Actualizado a las 05:00 h.

Natural e veciña de Bóveda, Mirian Casas López traballa como enfermeira no Hospital de Monforte. Á marxe do seu labor profesional, é autora de dúas novelas en castelán, Ikal e Ikal 2. A primeira apareceu a principios do 2020 e segunda —que lle dá continuidade á anterior— foi publicada recentemente. A autora, que define estas obras como novelas románticas de temática xuvenil, asina como Miri C., pero aclara que non se trata dun seudónimo, senón dunha abreviatura.

—Que significa o título dos seus libros?

—É o nome da localidade onde transcorre a acción das dúas novelas. É un lugar non especificado que imaxinei para ter máis liberdade á hora de inventar as miñas historias, para non ter que cinxirme a un escenario real.

—Para comprender a nova novela é necesario ter lido a anterior?

—En Ikal 2 hai un pequeno prólogo para axudar aos lectores a situarse, pero creo que é conveniente ler antes a primeira para entender ben o contexto. As dúas novelas está situadas na época actual e son continuas no tempo, é dicir, transcorren durante un único verán que é moi importante na vida dos personaxes. A primeira empecei a escribila cando aínda estaba estudando na universidade e a segunda, cando xa estaba traballando no hospital de Monforte. Na súa maior parte foi escrita durante o período de confinamento, aproveitando o tempo libre entre as quendas de traballo

—Na novela aparece reflectida dalgunha maneira esa situación?

—Non, a historia non ten nada que ver coa pandemia nin con meu traballo como enfermeira. Todo o contrario, porque escribir esta novela axudoume a evadirme durante o confinamento. Xa estabamos bastante bombardeados pola crise sanitaria e as malas noticias, e mentres escribía puiden centrarme en pensar noutras cousas.

—De que tratan estas obras?

—Tratan dos conflitos da idade xuvenil, do paso da adolescencia á idade adulta, de como a xente nova ten que ir adaptándose a un novo modo de vida. A historia que contan estas dúas novelas transcorre durante un verán no que os personaxes se despiden da adolescencia e teñen que pensar en estudar ou buscar un traballo. A segunda novela céntrase nalgúns conflitos que quedan sen resolver na primeira.

—Que autores lle serven como referencia á hora de escribir?

—Como lectora interésame sobre todo a novela e non tanto a poesía e o ensaio. Dentro da narrativa, consumo especialmente novela negra e thriller, aínda que os meus libros son doutro xénero, e tamén leo moita novela romántica. Entre os autores que máis me gustan podería mencionar a Juan Gómez-Jurado —aínda que soe a tópico—, Agatha Christie, Joël Dicker ou Alice Kellen, que é o seudónimo dunha escritora española actual.

«Teño en preparación un proxecto en galego, pero é aínda está moi verde»

Mirian Casas publicou os seus dous primeiros libros valéndose de plataformas de autoedición. No primeiro caso, na editorial Letraeme e no segundo, en Soldesol.

—Está satisfeita con este tipo de edición?

—Si, porque a acollida que tivo miña primeira novela foi moito mellor do que esperaba ao principio. Ao ser unha obra autoeditada, sen o apoio dunha editorial convencional, non contaba con que tivese moita repercusión. Conseguir que os libros autoeditados teñan certa difusión é bastante complicado en España, pero a verdade é que as vendas funcionaron moi ben e a novela tivo boas críticas e comentarios positivos en sitios como Amazon, onde se pode adquirir, e tamén nas redes sociais. Como a acollida foi moi boa, animeime a repetir con esta segunda parte. Sorprendeume que Ikal tivese esa repercusión, porque ademais é un libro bastante longo. A miña nova novela é un pouco máis curta que a primeira. Apareceu o mes pasado e tamén está indo ben.

—Despois destas experiencias ten algunha outra novela en preparación?

—Levo algún tempo preparando novo proxecto, que esta vez sería unha novela escrita en galego. É un proxecto que xa está comezado, pero aínda moi verde, así que por agora prefiro non adiantar nada.