A prestixiosa cociñeira fará ós menús para o 17º Ribeira Sacra Festival
12 jul 2021 . Actualizado a las 10:29 h.A chef galega Lucía Freitas é un claro exemplo de traballo duro e superación. Pasou de vender menús do día asequibles, no seu restaurante A Tafona de Santiago de Compostela, a gañar unha estrela Michelin e dous soles Repsol para o seu restaurante. Esta viaxe non foi algo da noite á mañá, leva xa 20 anos da súa vida centrada só en traballar. Non foi ata estes últimos anos que comezou a viaxar e participar en festivais, sendo un dos que máis lle gustou o 17º Ribeira Sacra Festival e no que participa este ano 2021. O público que asista poderá gozar da súa proposta gastronómica na bodega Regina Viarum e no Eurostars Pazo de Sober.
-Que aspectos do festival gústanche máis?
-O entorno deste certame é sen dúbida inigualable, en sintonía e coa xente a gastronomía, a música... Encontrámonos cun patrimonio incrible, eu estou namorada da Ribeira Sacra. Non son moito de festivais, pero este paréceme unha idea magnífica, o enclave é máxico.
-Con que enfoque gastronómico ves ao festival?
-Traio un formato máis informal, con ton urbano, cociña de lume… A destacar as hamburguesas de galo celta e vaca cachena, o bonito de Burela, a mariñada ou patacas ao forno co meu estilo. Tamén haberá unha ensaladiña vegana. Será moi importante o papel do lume e das brasas, que terán gran implicación. As pranchas chegan dende Cataluña e tamén hai unha xaponesa. Haberá carne de costela e churrasco, cociñada durante 12 horas a baixa temperatura. Os asistentes poderán probar ademais, mesturas entre produtos doutros lugares, como unha salsa que aprendín a facer en Xapón, con outros de aquí. Cabe destacar tamén unha re-versión dos nachos, os Nachos galician style. En canto aos postres poderemos encontrar algúns coma xeados.
-Vemos entón como a túa proposta está vinculada ca gastronomía da Ribeira Sacra…
-Así é, tanto da zona da Ribeira Sacra como de Galicia en xeral, onde o público poderá saborear tamén pementos de Padrón, queixo Savel de Airas Moniz… Un dos mellores. Tamén se repensan outros produtos e se adaptan a Galicia, coma os nachos. A proposta destaca pola cociña urbana pero sen deixar de lado o papel dos produtores, a súa paixón, os produtos que conseguen… É de admirar.
- Como de importante é a gastronomía no turismo?
-O turismo está moi vinculado ca gastronomía, por iso é necesario darlle importancia e traballar nela. Hoxe en día vemos a xente nova que quere facer as cousas ben e isto é moi importante. Por outra banda a Ribeira Sacra está en plena eclosión, é un entorno inigualable. Facer este tipo de actividades como os festivais, tamén axuda a potenciar moito o turismo.
-Como afectou á pandemia na gastronomía?
-Ninguén, sexa ou non galego, deuse por vencido. Ese sentimento que aflorou en todos de que estamos aquí, seguimos, de poñernos en valor... É moi importante. Todos pasámolo e pasarémolo mal, pero o que nos dará forza e vida, será seguir adiante con ilusión. Hai que ver o lado positivo sempre. Se o pensamos, antes da pandemia a vida ía a todo trapo, todos ían rápido pola calle, rápido a traballar... Non había tempo de parar, sentarse, pensar e reflexionar sobre ti e o teu futuro. De algo tan traumático coma a pandemia, podemos extraer ese punto positivo, poder parar e pensar. A min este tempo serviume para reinventarme.
-Que é o que non se ve dun oficio tan glamuroso coma o teu?
-Hai unha vida enteira, moito traballo detrás, a miña vida nestes 20 anos foi a miña profesión. Todo este traballo foi o que me levou onde estou hoxe. As veces paseino mal e foi complicado, pero fun saíndo para adiante. Hai que ser positivos sempre e non perder a ilusión iso é o máis importante. Espero aportar á sociedade e que cando recorden a Lucía, se xa tamén porque axudou á xente e transmitiu valores. Este é un dos meus grandes obxectivos, aínda me queda moito camiño por recorrer.
«Temos que facer as cousas ben e valorarnos para que os demais nos valoren»
Un tema recorrente da cidadanía ao falar da alta cociña e o tema dos prezos. Moita xente considera que a miúdo son excesivos e non están dispostos a gastar o diñeiro nunha boa xornada gastronómica. Pero hai moito detrás. A xente non se da conta da importancia da materia prima que consume, o aluguer do local, a luz, a auga ou o soldo dos traballadores. Un prezo excesivamente axustado pode marcar a diferenza entre un salario digno e a posibilidade de seguir adiante ou non.
-É posible democratizar máis a alta cociña?
-É posible e non, xa que non é unha tarefa doada. Moitas veces quedámonos cun prezo, pero temos que ter en conta que os alimentos que estamos inxerindo son da máis alta calidade posible e teñen un custe, ademais das horas que hai detrás, prezos de aluguer dos locais… É necesario cobrar uns porcentaxes e moitas veces xa non se cobran. A min mesma pasoume, cobraba o mínimo aos clientes, porque me gusta cociñar, dar de comer… Non é cousa de facerse ricos, pero co tempo é complicado manter porcentaxes demasiado baixos, nin ti gañas o suficiente nin tampouco podes pagar ben aos traballadores. Na hostalería moitas veces, precisamente por isto, a xente vive ao día. Non podemos pensar que estamos pagando un euro e medio por unha Coca-Cola que vale 0,70, tamén o pagamos pola luz do local, a auga, Internet, o salario dos traballadores… Pero a xente ás veces non se da conta. Tamén se ve algo parecido nas prazas, onde vemos a persoas vendendo produtos de primeira calidade sementados por eles e a xente tenta regatear o prezo. En Galicia incluso cobramos demasiado pouco. Temos que facer as cousas ben e valorarnos para que os demais tamén nos valoren.