-Xa se notaba moito o despoboamento do medio rural?
-A principios dos anos 90 iso xa se notaba moitísimo no Courel e en moitos outros lugares. E é que en Galicia o abandono do rural foi algo brutal e moi veloz, como un tsunami. Este fenómeno é algo que se deu en toda Europa, claro está, pero noutros sitios foi moito máis lento e non chegou a estes extremos. En territorios como a Bretaña francesa, por exemplo, aínda hai moita actividade no campo. En Galicia aínda quedaba moita vida no rural nos anos 60, pero na seguinte década xa houbo unha caída tremenda. Vimos desaparecer en poucos anos un modo de vida con milenios de historia. É un pouco como se hoxe en Galicia non quedase nin un católico despois de 2.000 anos de cristianismo.
-Cre que se podía ter feito máis para frear esa decadencia?
-Xa sabemos que nos nosos tempos non era viable seguir vivindo como os nosos antepasados, cunha agricultura de subsistencia. Pero creo que se podían ter feito cousas para axudar ao medio rural a adaptarse aos novos tempos, establecer directrices, ofrecer máis servizos e axudas... Penso que en Galicia as administracións trataron o rural cunha despreocupación e unha frivolidade absolutas. Durante moito tempo non se preocuparon por ofrecerlle alternativas e cando comezaron a facer algo nese sentido foi cando nas aldeas xa case non quedaban veciños.
