Rubén-Santi Mina, una amistad indestructible forjada en A Madroa

GRADA DE RÍO

M. Moralejo

Goldar, el «hermano» de ambos, recuerda cómo se formó el grupo y se muestra feliz por el momento de los dos

06 dic 2017 . Actualizado a las 05:00 h.

Santi Mina, Rubén Blanco y David Goldar construyeron una amistad indestructible desde que llegaron al Celta en edad alevín. Los tres fueron creciendo en A Madroa hasta que sus caminos se separaron. Los dos primeros se enfrentarán el sábado en Mestalla, quizás en el momento más álgido de sus carreras en Primera División, y Goldar, ahora jugador del Pontevedra, será un espectador de excepción de un duelo nada exento de piques y casi inédito, porque Mina y Rubén solo se enfrentaron en realidad durante 11 mintuos del partido de ida de la temporada pasada en Balaídos.

David Goldar recuerda cómo se forjó la amistad. «Dende que entramos no Celta sendo alevíns ou infantís. Aí coñecémonos, a amizade que agora parece indestrutible penso que foi a partir dos 16 anos. Eu fun a vivir para Vigo e Rubén, que vivía en Mos, pasaba moito tempo na miña casa e aí empezou unha amizade moi forte. Logo conviviamos os tres, faciamos vida xuntos e incluso chegamos a ir ao cole un ano no Marcote», el centro que le permitía compaginar estudios y deporte.

Desde la distancia, Goldar ve como sus amigos del alma atraviesan su mejor momento deportivo. Santi Mina vive su tercera campaña en un Valencia que por fin carbura, y aunque la titularidad esté muy difícil, el vigués se está haciendo un hueco en los planes de Marcelino (participó en 16 partidos oficiales disputados por el equipo ché hasta la fecha entre Liga y Copa). «Santi está disfrutando dun ano grupalmente fantástico, creo que o Valencia está facendo unha tempada digna de disfrutar despois de que viñan pasando nos últimos anos e Mina pouco a pouco vai collendo máis protagonismo. Creo que está aproveitando os seus minutos cunha calidade moi grande, ten un rol complicado que foi capaz de asumir e de aportar cada vez que entra e iso é digno de admirar para calquer xogador dun club. Todos queremos este tipo de xogadores no equipo e creo que está facendo unha tempada magnífica».

En el bando contrario, a Rubén Blanco también le ha llegado su momento en la portería del Cela. El mosense ya acumula ocho partidos como titular. «Estou moi feliz de que volva a atopar a regularidade e a continuidade que nestes últimos anos lle estivo fallando tanto por lesións como por rotacións e esperemos que siga todo ben», comenta el zaguero, que no pasa por alto la actuación de su amigo el sábado pasado en el Camp Nou: «Creo que vén facendo moi bos partidos, pero está claro que a repercusión de facer un bo partido no Camp Mou non é o mesmo. É un premio para el, para todo que ven facendo e o que pode demostrar». 

Apuestas y piques

Durante la semana no faltarán las apuestas cruzadas -«no grupo de amigos seguro que algo meteremos e esperemos que haxa algunha aposta e saíamos todos beneficiados»-, pero a la hora de comenzar el partido el conocimiento mutuo no servirá de mucho. «Estiveron uns cantos anos adestrando e competindo xuntos, e cecais poda influír algo, pero tampouco creo que decante a balanza para ningún dos dous lados», porque de encontrarse será en un uno contra uno o en un disparo. Con Santi buscando aumentar su cuenta goleadora, que ya se eleva a siete dianas entre Liga y Copa y con Rubén buscando mantener su portería a cero, algo que solo ha conseguido en dos ocasiones en sus ocho comparecencias.