Alberto Paz, portavoz de Long Hope: «Fomos zafando da covid e seguimos adiante»

Alberto Paz (Noia, 1953) non ten pensado descansar ata ver resolto o conflito que lle ocupa desde hai máis dunha década. El é o portavoz da asociación Long Hope, que agrupa mariñeiros de distintas partes de España para reclamarlle ao goberno de Noruega xubilacións despois de ter pagado impostos como traballadores no país anos atrás. «De momento non temos novidade porque o tema está no Tribunal de Dereitos Humanos de Estrasburgo. Estamos esperando, pero seguimos», explica Alberto.

Long Hope: «Estamos sin pensión, Noruega nos robó y nos estafó»

Redacción | La Voz

A súa vida, como a de moitos dos seus compañeiros (segundo os cálculos da asociación habería 12.000 mariñeiros españois con dereito a pensión norueguesa, 8.000 deles galegos), pasou por Noruega entre os anos 70 e 80. Alí traballou na mariña mercante, logo estivo en Dinamarca, e xa no 2010 presentaría unha queixa no Parlamento europeo polas xubilacións sen cobrar.

«Daquela non estaba metido na asociación. A súa estratexia era outra e cando admitiron a miña queixa a trámite comuniqueillo e presentaron a súa», recorda o actual voceiro de Long Hope. Ese foi o inicio dun proceso que aínda segue: as dúas reclamacións foron tratadas en conxunto, despois Alberto dirixiuse ao daquela presidente da Comisión Europea, José Manuel Durão Barroso, e este recomendoulles recorrer a Estrasburgo.

Todavía queda «Long Hope»

e. abuín

Antes diso decidiron acudir á xurisprudencia do país nórdico. «Alí contratamos un avogado noruegués coa idea de esgotar todas as vías no país. Puxéronnos moitas trabas e non gañamos nada. A xustiza é moi corrupta e toda a prensa está baixo o paraugas do Estado. Déusenos moi pouca publicidade porque queren seguir dando a imaxe do país das marabillas, pero nunca o foi», critica Alberto, quen engade que «moitas veces queixámonos do noso, pero habería que comparar co de fóra».

Nos últimos dous anos a actividade da asociación e de Alberto Paz cambiou, pero non parou. O portavoz de Long Hope fai vida preto do mar, en Noia («case sempre vivimos onde nacemos, pero xa estiven no interior e prefiro a costa»), e continúa coas súas xestións a favor de que lles paguen as pensións. «Nós parados nunca estamos porque sempre mantemos contacto co Goberno, co Ministerio de Exteriores e andamos con consultas, pero desde que empezou a pandemia só puidemos facer unha manifestación. Somos xente maior e non nos vamos arriscar a un contaxio meténdonos todos nun bus».

Alberto sabe ben que a idade non xoga ao favor deles nesta loita legal, pero deixa claro que non van parar: «Algúns compañeiros morreron nestes anos por cousas da idade. O resto fomos zafando da covid e seguimos adiante. E hai que seguir zafando. Para Noruega sería moi interesante porque morto o can, acabou a rabia, pero nós vamos continuar cando Estrasburgo se pronuncie. Vellos si, pero vannos encontrar de fronte», acaba.

---

---

---