Juanito Amigo: «O meu soño era xogar no Sigüeiro»

Ignacio Javier Calvo Ríos
Naso Calvo SANTIAGO / LA VOZ

FUTBOL GALLEGO

XOAN A. SOLER

El veterano delantero de la Primera Galicia de fútbol cumplirá 50 años en diciembre, lucha por el ascenso a Preferente y no pone fecha
para su retirada

17 abr 2019 . Actualizado a las 05:00 h.

Juan Amigo, Juanito (Sigüeiro, 1969), vive una segunda juventud. En diciembre cumplirá 50 años y sigue vistiéndose de corto cada domingo. Lo hace en el Sigüeiro, el equipo de sus amores. Y, de momento, no se pone fecha de caducidad. Incluso es posible que siga el próximo curso, sobre todo si es capaz de conseguir el ascenso a la Preferente Galicia. Está luchando por este objetivo con el Flavia de Padrón y el Fisterra. Vive en Neda, cerca de Ferrol, y hace 200 kilómetros (ida y vuelta) tres días a la semana hasta Sigüeiro (dos viajes para entrenarse y uno para jugar).

Siempre por la banda derecha, Juanito tiene muy buenos recuerdos de cada uno de los equipos en los que estuvo: Sigüeiro, Compos, Dépor, Betis, Mérida, Levante, Toledo, Racing de Ferrol y Narón. Entre Segunda y Segunda B disputó más de 450 partidos. «O meu gran soño era xogar no Sigüeiro, o equipo da miña vila. E conseguino cando era case que un neno. Logo fun profesional e goceino moito», recuerda el veterano extremo.

Para seguir en forma, Juanito no tiene secretos. Siempre llevó una vida «moi ordenada e cunha boa alimentación, incluso mellor agora que cando era máis novo». Respeta las horas de descanso y le gusta entrenarse. Además, asegura que tuvo «moita sorte coas lesións». Tiene ganas de seguir jugando porque disfruta cuando se viste de futbolista. Ilusión y pasión.

Uno de sus mayores recuerdos es el gol que consiguió en el Camp Nou (1994) ante el Barcelona de Johan Cruyff, que clasificó al Betis para las semifinales de la Copa del Rey. «Foi o gol de maior repercusión, pois nós estabamos en Segunda e eliminamos ao Barça, que tiña grandes xogadores». De todos modos, uno de su momentos más dulces lo vivió en el Compos, cuando el equipo derrotó al Badajoz y ascendió de Segunda B a Segunda. «Gardo moi boas lembranzas daquela. Nos inicios é cando tes máis ilusión. Había un grupo humano moi grande e ascendemos de Terceira a Segunda, e algúns que quedaron subiron a Primeira. Eramos uns amigos que en tres ou catro anos pasamos de ser afeccionados a profesionais».

Compartió vestuario con jugadores ilustres, sobre todo en su etapa como deportivista, en un equipo que contaba con grandes estrellas. «Tiñamos futbolistas de máximo nivel, pero sen dúbida quen máis me gustaba de todos era Fran», recuerda el veterano extremo del Sigüeiro. También señala a Fabiano en el Compos, «pois foi un xogador que deu moito e tiña algo especial». Y a Cuéllar en el Betis y a Casquero y a Luis García en el Toledo: «Tiven a sorte de xogar rodeado de moi bos futbolistas».

Cuando habla de los muchos entrenadores que tuvo a lo largo de su carrera, Juanito responde con una frase sencilla: «De todos se aprende algo». Sin embargo, a la hora de profundizar en la respuesta empieza a sacar los nombres que realmente tiene en su cabeza: «As mellores lembranzas veñen dos primeiros anos, dos adestradores que tiven no Sigüeiro e, por suposto, de Pechas, a quen sempre lle estarei moi agradecido, pois no Compostela apostou por min. Cando era xuvenil, pasoume para o equipo de Terceira División e fun titular en todos os partidos. Tamén Fernando Santos marcou moito a miña carreira, pois con el vivín varios ascensos. Logo están Serra Ferrer, Jorge D'Alessandro e Arsenio Iglesias. De todos sacas cousas moi positivas».

Volver a ser futbolista

De nacer otra vez, volvería a ser futbolista: «Comecei aos 15 anos e xa xoguei con 16 no primeiro equipo do Sigüeiro. De neno era socio e ía con meu pai ao fútbol. Fun ascendendo cada ano de categoría e en sete anos estaba nun equipo de Primeira División. Nunca pensei que ía ser profesional, pero isto é o que me gusta e seguro que de nacer outra vez faríao de novo», explica el veterano delantero, que se resiste a poner fecha de caducidad a sus carreras por la banda. «En calquera outro equipo seguro que xa estaría retirado. Non o deixo porque estou no Sigüeiro, porque quero acadar un ascenso con este equipo».

También tuvo momentos malos, que no borraría de su historia porque de todo se aprende: «Na miña volta ao Compos rompín o brazo dúas veces e tiveron que operarme dúas veces. Logo dun ano complicado e de repoñerme, na última xornada iamos gañando 0-2 no campo do Elxe, empatamos e descendemos a Segunda B. Aquel día foi moi duro», recuerda el futbolista como si fuese ayer.

Messi, el mejor de la historia

Juanito cree que al final el Celta se salvará: «Logo da recuperación de Iago Aspas seguirá en Primeira. Agora é máis posible a permanencia, pois é un xogador determinante polo que fai e polo que contaxia». Con el futuro del Dépor tiene más dudas: «O ascenso parece máis complicado pola dinámica dos últimos partidos. Ademais para ascender nunha promoción hai que chegar cun nivel de forma moi alto».

Dice que Xavi e Iniesta son irrepetibles, pero entiende que España puede volver a ganar grandes torneos sin ellos. También habla de Messi: «É o que máis me gusta, o máis completo. Non os vin a todos, pero é posible que sexa o mellor da historia».