L a vida de Ramona cambió por completo hace once años. Su hijo pequeño, David, llegó a casa, cenó tranquilamente y se metió en el baño para arreglarse antes de salir. «Saiu dicindo que non notaba a cara; levámolo a urxencias pero como era sábado e estábamos en festas, deberon pensar que ó ser un rapaz novo ía borracho; así que alí o deixaron para que lle pasara a suposta borracheira, e cando se deron de conta estaba en coma por hemorraxia cerebral; e alí estivo catro meses e cando o trouxemos para a casa era como un vexetal», recuerda. Ramona tuvo que dejar su empleo como limpiadora y desde ese momento su vida ha sido dedicarse en cuerpo y alma al cuidado de David. «Hoxe é mel; entende, fala ó seu xeito, coñécenos, xa non come por sonda aínda que hai que darllo, e non controla os esfínteres, pero pode estar sentado na silla. E todo foi a base de esforzo noso porque no hospital dábanlle 20 minutos de terapia pero sempre nos dicían que non había nada que facer», relata la madre. Ella y su marido, Ramón Cid, promovieron la Asociación Renacer, que precisamente trata a personas con daño cerebral adquirido. Ramona recuerda que «daquela non había nada, e a base de moitas voltas montamos a asociación na que hoxe axúdase a moitas familias, a pesar de que tamén recortan as axudas públicas a estas asociacións e as pobres rapazas que atenden alí teñen que facer moitos números para seguir co servizo». La reforma de la Ley de Dependencia le ha supuesto pasar de recibir 296 euros a 268 por cuidar a su hijo y el Estado deja de pagar su cotización a la Seguridad Social. «Fáltanme sete anos, pero tería que paga 170 euros ó mes por seguir cotizando e non me compensa porque teño a paga de viúva; é unha inxustiza para todos pero para outra xente que está en peor situación isto é unha faena», opina.