«Con Os Resentidos percorremos todo o Estado cantando en galego en prazas de touros... alucinante»

Serxio González Souto
Serxio González VILAGARCÍA / LA VOZ

FIRMAS

14 may 2012 . Actualizado a las 07:00 h.

Xabier Camba ingresa en Os Resentidos cuando el álbum Fai un sol de carallo (1986) acaba de salir a la calle. Así que se sube a una noria a punto de salirse de madre. «Coa sorpresa de Galicia Caníbal percorremos todo o Estado, cantando en galego en prazas de touros... era alucinante». La banda de Reixa tenía la misma oficina que Radio Futura, Gabinete Caligari y Siniestro Total. Xabier graba dos discos más, Música Doméstica (1987) y Fracaso Tropical (1988). El grupo crece hasta colocar a nueve músicos sobre el escenario. Pero en en el 89 el trío que forma el núcleo duro se pasa a las bases y al maquinillo. Un cacharro hace la percusión. Y aunque Resentidos tirarían aún cinco años más, nada fue lo mismo desde entonces.

El resto de la banda, las secciones rítmica y de metal de Resentidos, monta Bombeiros Voluntarios. Incluso la primera mujer de Reixa, Enma Pino, se pone a los teclados. Una gira conjunta con Na Lúa da pie a que Xabier fiche por la mítica banda de folk. Con ella grabará tres discos, hasta que la marcha de Xosé Paz Antón al mundo de la política congela su música. Llega entonces el teatro. «No 2000 súmome a Teatro de Aquí, acompañando a Roberto Vidal Bolaño». Su último reestreno, A Ópera de a Patacón.

El sábado, en Ourense, sonó la formación clásica de Os Resentidos a excepción de Xavier Devesa, que pasó del tema. El tiempo dirá si hay o no gira. Pero, puestos a elegir, un servidor se queda con dos anécdotas muy anteriores: «O 23-F colleunos facendo as maletas para marchar a tocar a Holanda nun cabaré coa orquestra Barbanza; e cando a operación Galaxia estabamos tocando nunha voda e a metade da orquestra colle os pratos e marcha»... Inquietante, ¿no?