«É un orgullo seguir cunha tradición familiar que leva xa máis de 75 anos»

ana f. cuba PONTEDEUME / LA VOZ

PONTEDEUME

CESAR TOIMIL

Gabriel Castro es el tercero de una saga de carniceros eumeses que inició su abuelo

19 ene 2020 . Actualizado a las 09:40 h.

Gabriel Castro, eumés de 91 años, fundó el negocio en 1942. Tenía poco más de 13 cuando su padre, tratante de ganado, pensó en abrir una carnicería para sacar algo más de rendimiento a su trabajo. «Eran tempos nos que nin neveiras había na maioría das carnicerías, estaba alumeada cunha pequena bombilla e tiña un mostrador de mármore branco», relata su nieto Gabriel, actual responsable de la tienda. «Conta meu avó que do becerro, o primeiro que se vendía naquela época era a casquería, a carne con óso non a querían porque pesaba e o óso non se comía... Só os máis podentes tiñan acceso á carne de tenreira. E apuntábase na libreta cando non se podía pagar, para intentar que todos sobreviviran. Traballar, traballar e traballar...».

El iniciador de esta saga de carniceros eumeses acude a diario al local, en la calle Inmaculada, «onde está de toda a vida». «É un orgullo para min, á vez ca unha grande responsabilidade, seguir cunha tradición familiar que perdura xa máis de 75 anos», remarca el nieto, de 41 años. Su padre, ya jubilado, tiene 67, y colabora con su hijo. «Segue vindo no tempo libre e compra os becerros, é quen coñece aos gandeiros, o trato é moi persoal [...]. Coa tenreira completamos todo o proceso, mercamos os becerros en Monfero, na Capela ou nas Pontes», explica el actual responsable del negocio. «Meu avó, na súa alma, segue sendo carniceiro...».

Él se crio detrás del mostrador: «Mirando como traballaban os vellos ías aprendendo, daquela había matadoiro municipal e mamei todo o proceso da carnicería. Dúbidas non tiven». Apasionado del mar, estudió el ciclo medio de acuicultura en la Illa de Arousa. Pero al poco de acabar no dudó en incorporarse al negocio familiar: «É o que realmente me gusta, téñoo metido dentro, hai temporadas de menos traballo, que se compensan cos días bos [...]. O máis gratificante é cando a xente recoñece o teu traballo». Conserva clientes de la época de su abuelo: «Xente que leva vindo moitos anos, que nos axuda e valora os cambios e o esforzo de adaptar a carnicería aos tempos de hoxe».

La carnicería se llama As Landras, aunque para todos son «Os de Castro». Hace unas dos décadas, su padre alquiló un local justo enfrente, para abrir la charcutería As Landras. En 2010 decidieron reunificarlo todo en el establecimiento original. Y en 2019 acometieron una reforma integral. «Temos un local de 160 metros cadrados, cun obradoiro grande de carnicería, a cociña cara ao público... Dá a dúas rúas e ten unhas vistas moi bonitas á ría de Pontedeume. E tamén traballamos o produto galego, conservas, aceites, licores e viños», detalla el último carnicero de la familia (su hija no parece interesada en continuar con el oficio).

De la abundancia a la crisis

Los tiempos de plena actividad de los astilleros de Fene y Ferrol y de la fábrica de Endesa «foron un pulo moi grande para o comercio de Pontedeume, en xeral, anos moi bos, de abundancia». La primera gran crisis económica del siglo XXI trajo «anos fastidiados, duros, de moita incertidume nos negocios». «Non sabías se ían aguantar, fomos capeando e desde a crise ata hoxe todo evolucionou moi rápido». En su sector y en los demás.

Los pequeños juegan sus bazas: «Teste que diferenciar cun produto de calidade, controlando todo o proceso [compramos o gando nas mesmas casas desde hai corenta anos] e cun trato familiar». Pide apoyo a las administraciones para «atraer xente ao casco histórico e respaldar ao pequeno comercio, que ten un potencial grande para xerar unha economía sostible nas vilas, con servizos adaptados ao século XXI». Reivindica el papel de los negocios familiares «que lle dan vida ás rúas da vila», empeñado en que el negocio perviva.