«Para a Xira de Pontedeume traemos algo lixeiro, marisco, callos e cocido»

ANA F. CUBA PONTEDEUME / LA VOZ

PONTEDEUME

Los vecinos repusieron fuerzas junto al Eume para la última noche de las Festas das Peras, con la orquesta Panorama

12 sep 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

La gastronomía manda en las Festas das Peras, que ayer se despidieron a lo grande, con un día espléndido al pie del río Eume y una velada que se esperaba multitudinaria, con la orquesta Panorama. Si, como apunta Agustín Vilariño, de 59 años, «as xiras fluviais, ao remate das festas, ideáronse para comer as sobras dos días previos», ayer quedó claro que en las mesas de los eumeses reinan la abundancia y los platos contundentes. «Traemos algo lixeiro, marisco, algo para picar, callos, cocido... O día é largo e hai que darlle ao corpo o que precisa para resistir», abunda Agustín desde A Xunqueira, donde se juntaron decenas de personas para cumplir con la tradición.

Agustín reconoce su vocación tardía de xireiro, papel en el que se inició con 24 años, no como Tucho Varela, que ya acudía de pequeño. «É máis, nós eramos tres irmáns e miña nai pariunos aos tres en maio, sempre nos dicía que foramos concibidos á volta do río», cuenta entre risas. Este año le ha tocado presidir la comisión de fiestas y está «contentísimo». «En xente, en tempo e en atraccións, todo saíu moi ben, o programa era moi completo e moita xente díxome que non acordaban tanta aglomeración, desde o pregón de Miriam, impresionante [a xente tardou unha hora en poder saír do concello] ata a cucaña, coas terrazas e os restaurantes cheos; e a froita, con 75 cestas, apoteósico», destaca.

El único borrón se produjo la noche del lunes. «Falamos con quen había que falar para ter bo tempo de día, pero esquecemos a noite, non a contratamos», bromea Tucho. La niebla desvirtuó la sesión de fuegos artificiales, otro clásico de las Festas das Peras, lo que suscitó críticas, como las de Pontedeume Siglo XXI, que ayer presentó una escrito dirigido al alcalde preguntando «por que non se suspenderon, debido ás malas condicións meteorolóxicas». «Foi un imprevisto, xa estaba todo planeado e non se puido parar, é mais perigoso desconectar e desarmar todo que montar, e se o fas outro día hai que volver a pedir todos os permisos e non podiamos facerlle fronte. Así que decidimos tirar para adiante», explica el responsable de la organización.

Con cocina a bordo

Pero ayer, a orillas del Eume, casi nadie se acordaba ni de los fuegos ni de la niebla. Una mamá apuraba la labor de punto de cruz mientras su bebé dormitaba en el carrito, sin importarle la música de la charanga Ruada, que tocó de mesa en mesa. Manolo Costas, «o cociñeiro de a bordo», se ocupó de los fogones en la proa de la lancha de seis metros de eslora con la que remontó el cauce fluvial, con otros siete amigos y familiares. «Hai que ir sen présa». Las mareas lo complicaron un poco. «Ou saías ás once, para cruzar a ponte da autopista con calado, ou xa non podías ata cerca das tres», comentó un vecino. Pasadas las cuatro de la tarde seguía llegando gente en embarcaciones, la mayoría con motor fueraborda, y varios jóvenes remando en las piraguas. «Aquí pásase moi ben, vés descansar todo o acumulado estes días, gústanos a todos vir», comentaron.

Este último día de fiesta «é o máis tranquilo e familiar, aquí coñecémonos todos e nunca ninguén se queda sen o que lle faga falta», recalca Agustín. «Non hai idade, aquí vén todo o mundo, disfrutas moito do sitio e da subida en lancha, aínda que eu este ano tiven que vir en coche», agrega Tucho. Entre risas y siestas discurrió la romería, «ao fresco do río Eume, que dá gusto».