«Só lles podo dar as grazas»
Na longa lista de agradecementos, Loli cita a «Fos e Marisela, que nos aguantaban pagándolles unha miseria, para que as cousas funcionaran». «Colaborou moita xente [e non pagaba a pena mirar a quen non o facía], Marías, Jaime... De todas as ideoloxías [...]. Traballabamos moitísimo, acababamos esgotados, pero as vivencias foron fantásticas. E o máis gratificante, cando subiu ao escenario a Escola de Gaitas, Bossa con todos os nenos; cando escoitei ao grupo [local] Ronsel tocando a muiñeira de Chantada e cando Bágoa da Raíña se estreou no festival. Para min era un orgullo que a nosa xente, que traballara tanto tempo e de maneira altruísta, subira ao escenario. Só lles podo dar as grazas».
Ata o 99 axudoulle ao Concello na organización. E dende hai anos víveo na distancia, con emoción e algunha bágoa. «Non son só catro días ao ano, en Ortigueira ten que ser festival cada día do ano, porque somos o centro da cultura celta», reivindica. A artífice do renacer do Mundo Celta avoga pola creación «dunha asociación de amigos do festival, que involucre ao pobo, porque hai moita xente que quere o festival e hai que deixarlle que fale, que aporte ideas, que organice».