Noventa horas, tres bicis y 1.200 kilómetros entre París y Brest

Carla Elías Martínez
CARLA ELÍAS NARÓN / LA VOZ

NARÓN

cesar toimil

Carlos García, Ángel Soto y Víctor Ledo, del club Narón Varea e Pedal, participarán en la histórica prueba francesa

17 mar 2019 . Actualizado a las 21:14 h.

Desde el castillo de Rambouillet, una fortaleza medieval donde se han hospedado Luis XVI, Napoleón y los presidentes de la República francesa, partirá una auténtica aventura que vivirán este verano tres amantes del ciclismo. Carlos García, Ángel Soto y Víctor Ledo, miembros del club Narón Vara e Pedal, han decidido no posponer más una de sus grandes ilusiones: participar en la prueba histórica París-Brest-París. «Faise cada catro anos, sae de París e chega a Brest, na Bretaña francesa, é ida e volta. Será a nosa primeira vez, tiñamos en mente facelo antes pero por cuestións familiares, da vida... foise pospoñendo, e este ano ¡será a definitiva!», bromea García.

El ciclismo es la gran pasión de estos tres amigos a los que les une su amor por salir a rodar. Se trata de una prueba de ida a vuelta por el corazón de Francia, con salida desde la capital hasta la urbe costera, y regreso. «Discurre por zonas moi bonitas, pasa por Normandía, pola Bretaña francesa... Pero tampouco teremos moito tempo de gozar da paisaxe. Tamén ten o atractivo de rodar con miles de persoas de todo o mundo», apunta. En total, unos 1.200 kilómetros que deberán completar sentados sobre el sillín de sus bicicletas, en un tiempo máximo de noventa horas.

«Tes un máximo de noventa horas, é dicir, catro días, e tes que elixir o tempo coma ti queiras. Habilitan pavillóns con colchonetas para descansar, avituallamentos... A nosa idea, o que fai a xente, é intentar facer case a metade da proba o primeiro día, tirar polo menos 450 quilómetros. Esa noite descánsase. E logo xa ver como aguantas», explica. Pero tiran más las ganas de vivir la experiencia de esta prueba emblemática por la cuna del ciclismo.

Para completar la ruta, encima llevarán lo imprescindible. La comida, bebida y dónde poder dormir lo irán encontrando en la carretera. «Levas o mínimo imprescindible, equipamento de roupa, recambios, parches... O necesario, se non tes que cargar con todo e na bicicleta vai en contra. Os avituallamentos son polo recorrido, nos bares, os veciños pola noite sacan o café á porta para axudar. Poñen colchóns en pavillóns para que podas descansar. Vívese como unha festa, hai bastante ambiente. Pasar ás cinco da mañá por un pobo francés e que che ofrezan un café ten o seu», señala este apasionado del deporte de las dos ruedas.

Un deporte en auge

Se entrenan para esta cita rodando con los compañeros, participando en otras pruebas y completando recorridos emblemáticos. «Imos facer este ano algunha proba especial como a clásica dos Lagos de Covadonga; a proba de Andorra Purito Rodríguez, a máis dura que hai a nivel nacional; e todos os anos imos ao Angliru, no 2007 fomos xa montados na bici dende Ferrol... Somos un pouco aloucados. É unha paixón que temos, son moitos anos e ao final cólleslle moito cariño», reconoce.

No obstante, lamenta que a pesar del bum por este deporte, cada vez con más aficionados y clubes ?el naronés al que pertenece lleva más de veinte años en activo?, la comarca no está muy preparada. «Aquí carecemos de carril bici, os condutores pítanche... Eu teño un neno de sete anos e saír con el é un risco terrible. A min xa non se me ocorre, tes que ir por pistas», lamenta.