A ilusión do primeiro Camiño: «Descubrín sitios que non coñecía cando vivía aquí»

REBECA CORDOBÉS / KIKO DELGADO TEXTO / FOTO

FERROL CIUDAD

David Amores coa súa prima e Antonia coa súa parella, nun tramo do Camiño Inglés. KIKO DELGADO

David Amores coñeceu a Antonia e a súa parella mentres facía o Camiño Inglés

25 jul 2022 . Actualizado a las 15:24 h.

Se a David Amores, de 34 anos, lle preguntasen hai tres meses se ía facer o Camiño «seguramente diría que non». O seu foi un plan improvisado. Estaba de vacacións e a súa prima, que xa peregrinara algunha vez a Santiago, preguntoulle se a acompañaba. «Iso foi un xoves e o domingo xa nos fomos a Ferrol para empezar o Camiño Inglés», conta el. Pero o feito de calzar as botas non foi a única sorpresa. David viviu na Coruña e recoñece que grazas á ruta xacobea descubriu sitios que non coñecía cando vivía en Galicia, «pobos polos que non pasaría se non fose polo Camiño», di.

Regístrate gratis y recibe cada mañana en tu correo las principales noticias del día

Foi nesa época en que residía na Coruña cando pensou por primeira vez en facer o Camiño, pero o esqueceu por falta de tempo. Agora, coas vacacións por diante, decidiu vivir unha experiencia que leva «mellor do que pensaba». «Pensei que sería moito máis cansado e máis duro. Pero como imos ao noso ritmo, gozando do percorrido e tampouco temos un día fixado para chegar, temos a tranquilidade de non ter que ir con présa», explica. Ademais, volver a Galicia serviulle para fuxir da calor e o «barullo» de Barcelona.

Tamén é a primeira vez para Antonia, unha peregrina de 51 anos á que David coñeceu no albergue de Neda e coa que fixo a segunda etapa. Natural de Sabadell e residente en Madrid, animouse a peregrinar por amor. «A miña parella xa fixera o Camiño. Prometéralle ao Apóstolo que volvería facelo se encontraba a alguén e atopoume a min», relata.

O que máis valora é a hospitalidade do resto de peregrinos e dos veciños: «Estás nun sitio no que non coñeces a ninguén, pero hai moita confraternidade». Aos dous días de comezar, xa quería repetir: «Desconectas, non tes horario, vas vendo a paisaxe e falando cos compañeiros, podes sobrevivir cunha mochila... Creo que todo o mundo debería vivir esta experiencia».