A ilusión do primeiro Camiño: «Descubrín sitios que non coñecía cando vivía aquí»

REBECA CORDOBÉS / KIKO DELGADO TEXTO / FOTO

FERROL CIUDAD

David Amores coa súa prima e Antonia coa súa parella, nun tramo do Camiño Inglés.
David Amores coa súa prima e Antonia coa súa parella, nun tramo do Camiño Inglés. KIKO DELGADO

David Amores coñeceu a Antonia e a súa parella mentres facía o Camiño Inglés

25 jul 2022 . Actualizado a las 15:24 h.

Se a David Amores, de 34 anos, lle preguntasen hai tres meses se ía facer o Camiño «seguramente diría que non». O seu foi un plan improvisado. Estaba de vacacións e a súa prima, que xa peregrinara algunha vez a Santiago, preguntoulle se a acompañaba. «Iso foi un xoves e o domingo xa nos fomos a Ferrol para empezar o Camiño Inglés», conta el. Pero o feito de calzar as botas non foi a única sorpresa. David viviu na Coruña e recoñece que grazas á ruta xacobea descubriu sitios que non coñecía cando vivía en Galicia, «pobos polos que non pasaría se non fose polo Camiño», di.

Foi nesa época en que residía na Coruña cando pensou por primeira vez en facer o Camiño, pero o esqueceu por falta de tempo. Agora, coas vacacións por diante, decidiu vivir unha experiencia que leva «mellor do que pensaba». «Pensei que sería moito máis cansado e máis duro. Pero como imos ao noso ritmo, gozando do percorrido e tampouco temos un día fixado para chegar, temos a tranquilidade de non ter que ir con présa», explica. Ademais, volver a Galicia serviulle para fuxir da calor e o «barullo» de Barcelona.

Tamén é a primeira vez para Antonia, unha peregrina de 51 anos á que David coñeceu no albergue de Neda e coa que fixo a segunda etapa. Natural de Sabadell e residente en Madrid, animouse a peregrinar por amor. «A miña parella xa fixera o Camiño. Prometéralle ao Apóstolo que volvería facelo se encontraba a alguén e atopoume a min», relata.

O que máis valora é a hospitalidade do resto de peregrinos e dos veciños: «Estás nun sitio no que non coñeces a ninguén, pero hai moita confraternidade». Aos dous días de comezar, xa quería repetir: «Desconectas, non tes horario, vas vendo a paisaxe e falando cos compañeiros, podes sobrevivir cunha mochila... Creo que todo o mundo debería vivir esta experiencia».