Pablo Prieto: «Os valores máis importantes son os da convivencia, non os da competición»
FERROL CIUDAD
Afirma que «o deporte ten unha dimensión educativa que non se pode esquecer xamais»
21 abr 2019 . Actualizado a las 18:18 h.Pablo Prieto (Narón, 1964), vicepresidente da Federación Galega de Fútbol -institución na que dirixe o ámbito de fútbol sala-, vén dunha familia de panadeiros. Cousa que non pasaría de ser unha anécdota máis, se non fose porque esa profesión, cando se vive desde neno, é un deses oficios que imprimen carácter, e que o fan para sempre. Ese carácter que se forxa arredor do traballo duro e do convencemento de que todos os días, sen excepción ningunha, un ten a obriga de intentar facer as cousas ben. Dedicado agora ao mundo da xestión, Prieto foi, durante longos anos, un dos adestradores de referencia do fútbol sala español, e desenvolveu o seu labor como técnico tanto dentro como fóra do país. Daquela etapa súa quédanlle, por suposto, os recordos. Pero tamén unha experiencia á que alude frecuentemente, e o convencemento de que na competición deportiva non só se aprende a gañarlle ao rival, senón sobre todo a superarse a un mesmo.
-Xa sei que a pregunta vai parecer un xogo de palabras, pero... ¿o fútbol sala é fútbol, ou é outro deporte distinto?
-No esencial, o fútbol sala é fútbol, con independencia de que o lugar no que se practica sexa diferente, e aínda que se xogue nun espazo máis reducido. E digo máis: o fútbol sala, cando os nenos empezan a facer deporte, é, dalgún xeito, o que o fútbol será para eles cando medren. Nas categorías inferiores, as diferenzas apenas son apreciables. Outra cousa é, por suposto, se falamos das categorías superiores. Pero, aínda así, a raíz é a mesma. É o mesmo deporte, claro que si.
-Pero non se xoga da mesma maneira, ¿non? E desculpe o descoñecemento...
-Non, claro. Nas categorías superiores, non. Aí entran esas diferenzas ás que aludía eu antes. Veñen os matices: as accións do xogo son máis rápidas, a resposta do xogador ten que ser máis rápida tamén, etcétera...
-Desde a súa perspectiva actual, como dirixente deportivo, ¿que é o que máis lle preocupa hoxe do deporte galego? E neste caso non só falo do fútbol sala, claro está.
-Pois mire, hai algo no que eu nunca deixarei de insistir: en que que a práctica deportiva é algo que ten que estar ao alcance de toda a poboación. Traballar nesa dirección é algo moi importante para min. O deporte é saúde, e as administracións públicas teñen que ter en conta sempre que iso é así. Un reto importante en Galicia, por exemplo, é poder achegar a práctica deportiva a todos os cidadáns, vivan onde vivan, sen excepcións. E hai que facelo. É fundamental. Por iso eu animo moito aos concellos, que son a administración pública máis próxima ao cidadán, a traballar nesta dirección. E dun xeito moi especial cando se trata dos nenos. Porque o deporte ten unha dimensión educativa que non se pode esquecer xamais. Os valores máis importantes non son os da competición, senón os da convivencia.