«El meteuse na cama e non me dixo nada, pero tremía e tiña as mans inchadas»

FERROL

Higina Vila Iglesias, su mujer, aún llora cuando recuerda los hechos

09 sep 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

Mientras Constantino relata la historia, su mujer, Higinia Vila Iglesias, Genucha (69 anos), se seca las lágrimas y suspira sin parar. «Ai, madre! Foi moi duro todo aquilo, tiñamos tres fillos (17, 16 y 8 años)», cuenta. Ese día, su marido llegó a primera hora de la mañana a casa. «Meteuse na cama e non me dixo nada, pero ben notaba que tremía coma un xunco e tiña as mans todas inchadas de pelexar coa corda», recuerda Higinia. «Eu só lle comentei que me roubaran o coche», se acuerda también él. Poco después, llegó un vehículo. «Tino, está aí a Garda Civil», le dijo. Se lo llevaron y, al final, acabó enterándose entre los rumores y las noticias. 

«Eran tempos duros»

«A el o susto duroulle moitísimo. De vez en cando, pola noite, lembrábase de cando o ataron e tiña sobresaltos», dice Higinia, que recuerda que «eran tempos duros». «Non era coma hoxe, pasaba unha cousa e sabías que disparaban pola mínima. ETA estaba en activo e en Galicia tamén ocorrían cousas. O Exército Guerrilheiro atentara en maio contra o chalé de Fraga e ao ano seguinte matou a un garda civil de Irixoa», recuerda la mujer de Constantino, que cree que se salvó «ao facer o que lle mandaron».