Un vino a la salud del Congreso

Mariluz Ferreiro REDACCIÓN / LA VOZ

OURENSE CIUDAD

Santi Amil

Miguel Ángel Viso, candidato del PP por Ourense, el Consello Regulador do Ribeiro por la política. Fan de las motos, admira a Márquez, porque «vai a por todas»

19 jun 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

Dicen en la Provenza que un día sin vino es un día sin sol. El vino es una de las luces en la vida de Miguel Ángel Viso (A Arnoia, 1971). Pero dejó su cargo como presidente del Consello Regulador da Denominación de Orixe Ribeiro para presentarse como candidato del PP por Ourense en diciembre. Ahora repite. Cuenta que hace unos meses, en su primera toma de contacto con el Congreso, se le puso la piel de gallina. Cree que otros diputados que también estrenaban escaño se lo tomaron de forma distinta. «Temos un papel moi importante, iso hai que telo claro en todos os partidos».

En la anterior campaña su madre le decía que lo iba a ver muy poco cuando se fuera a Madrid. Logró su escaño. «Agora creo que miña nai pensa que paso fame cando vou por aí e cando chego á casa, veña a poñerme comida», apunta. Bromea con su mujer sobre lo que tarde en ver a su hijo adolescente con sus idas y venidas. «O rapaz xa medrou», dicen. Claro que más tardaba él en ver a su padre cuando este se iba a trabajar a Suiza en el sector de la construcción. «Nos sesenta marcharon os meus pais a Suíza e estiveron nove anos e pico alá. E despois marchou meu pai só. Quedoume esa imaxe del despedíndose. A min mátame a xente que che fala de emigración coma se non souberas nada», explica.

Viso es ingeniero agrícola y entró como técnico en la Consellería de Medio Rural cuando el departamento necesitó refuerzos por la crisis de las vacas locas. Su familia tiene viñas. A veces toca podar y, de paso, el rito de compartir mesa y brindis con los suyos. Admite que, cuando coincide con otros senadores, diputados y compañeros de campaña en general, es habitual que pregunten qué vino recomienda. «Pero recomendar viños é unha profesión de risco. Hai tanto viño tan bo... », dice. Muy diplomático, evita mojarse con una marca. Insiste siempre en que él es más de blancos. Además, ahora no tiene que ceñirse al Ribeiro en sus sugerencias, como casi le obligaba su anterior cargo. «Represento a todo Ourense e temos catro denominacións de orixe. Eu, encantado. Sigo moi ligado a ese mundo», apunta. ¿El vino, hasta con gaseosa? «Eu recordo unha vez que dixo un señor que dicía: ‘Que beban viño, como sexa, pero que beban viño’. Pero tamén é certo que os grandes viños que temos agora non precisan gaseosa».

Relata una vida sin efervescencias. «Nunca fun traste, nin de pequeno», apunta. Creció en un pueblo tranquilo, en el que había muchos niños y jugaban en grupo. Asegura que entonces todo era distinto. Cuando era joven, sus padres le compraron un ciclomotor. En realidad le regalaron un buen trozo de independencia. «Era a maneira de ter esa liberdade que precisas para desprazarte nunha zona rural coma a nosa», indica. Pero ahí nació una de sus grandes pasiones. Después del ciclomotor, una Vespa. Y más tarde, una Yamaha 600. Confiesa que es aficionado al motociclismo. Para él, Márquez es el número uno. «Sempre vai a por todas. E a min gústame a xente que ten esa maneira de ser. Márquez gañou tanto en todos os niveis por iso. Pero temos a Pedrosa, Lorenzo... É unha sorte para os que nos gustan as motos», dice. Sin embargo, sus escapadas sobre dos ruedas son limitadas. «É que na casa somos tres», explica entre risas.

«A vida sen Internet sería como era na infancia»

-Venda Galicia a quen non a coñeza.

-Diríalle que ten que vir a Galicia para descubrir a súa riqueza patrimonial, cultural, paisaxística, gastronómica e o seus viños, por suposto. Os que veñan seguro que volverán a Galicia cando coñezan a súa xente.

-¿Que é o mellor e o peor da política?

-O mellor é poder escoitar á xente e saber que podes solucionarlle cousas. O peor, o tempo que lle quitas á túa familia e aos amigos.

-¿A declaración da renda saíulle a pagar ou a devolver?

-A devolver.

-Un personaxe histórico.

-Eduardo Barreiros.

-Unha película.

-Calquera das de Hitchcock.

-Un libro.

-Son máis de ler para aprender que por entretemento. Calquera publicación técnica do sector agrario.

-Unha canción.

-Calquera de Dire Straits.

-Unha virtude e un defecto.

-A virtude é que, según din, son empático. O defecto, que son moi controlador, xa o di o meu fillo.

-Un pracer culpable.

-O cocido de miña nai.

-Un medo confesable.

-Perder aos que máis queres.

-A última vez que se emocionou.

-Eu emociónome facilmente. A última vez que me emocionei foi vendo un partido de baloncesto que xogaba o meu fillo.

-A vida sen Internet sería...

-Coma a infancia ou coma a adolescencia.

-Nunha palabra: Mariano Rajoy.

-Xestión.

-Pedro Sánchez.

-Perdido.

-Pablo Iglesias.

-Contos.

-Albert Rivera.

-Depende, veleta.

-Gustaríalle que o recordaran como...

-Aquela persoa que defende ata as últimas consecuencias aquelo no que cre.

la frase