O colectivo Afagi en Deza retomará nun futuro próximo a apertura dun local propio para organizar actividades en Lalín
12 may 2020 . Actualizado a las 22:19 h.Cada 12 de maio celébrase o Día Mundial da Fibromialxia, unha enfermidade que afecta maioritariamente ás mulleres, difícil de diagnosticar e sen unha cura definitiva. Unha doenza para a que os enfermos seguen pedindo máis investigación, ao igual que o fai a responsable da Asociación Galega de Fibromialxia en Deza, Teresa Míguez.
-Como está a asociación en Deza?
-Agora mesmo estamos sen local, pero por arrastrar eu problemas persoais que me tiveron un pouco ocupada. De todos os xeitos, a título particular, e dentro das miñas posibilidades, quedo coas persoas que me remite a asociación dende a sede de Santiago para axudalas en todo aquilo que podo. Nun futuro queremos reiniciar a procura dun local físico no casco urbano de Lalín para retomar reunións, unha vez remate esta situación de alarma sanitaria, para programar algunha actividade, e incluso buscar outra responsable da asociación aquí, xa que eu levo moitos anos.
-Medrou o número de persoas afectadas?
-Temos xente que se deu de baixa -mais non polo feito de que xa non teña a enfermidade-, pero tamén hai incorporacións. É normal: despois de dar 25 voltas por distintas consultas e fases sanitarias, cando sabes que existe unha asociación acodes á procura dun apoio para saber máis sobre a enfermidade e para coñecer a experiencia de enfermos que levan anos coa doenza.
-Como lles afecta a actual situación sanitaria?
-Realmente é a climatoloxía o que nos afecta directamente, ao igual que en calquera enfermidade reumática. No meu caso, foi un inverno duro, e a primavera tamén o está a ser. Levo como unha estación meteorolóxica no corpo [risas] e sei perfectamente se o tempo vai mudar. Existen moitas dificultades para que te diagnostiquen. Os médicos de familia deberían de ser quen de facelo, pero non sempre o fan, e podes pasar por un montón de especialistas antes de que se faga efectivo o diagnóstico nunha enfermidade que non conta cunha medicación específica.
-Seguen pedindo máis investigación.
-Sempre. Seguimos pedindo que nos recoñezan as nosas minusvalías e invalideces. A fibromialxia precisa doutros tratamentos alternativos que nos axudan nesta doenza, como pode ser ioga, acupuntura ou fisioterapia... Tratamentos caros, que non todos podemos asumir. É unha enfermidade recoñecida pola OMS dende hai moitos anos, pero non se ve. Se padeces artrose ou artrite pode ser que teñas os dedos deformados, pero a fibromialxia non se ve en analíticas nin en radiografías. Todo é moi suxestivo, por iso xoga un papel fundamental a comprensión da familia e a sociedade.