David Sueiro: «Moita xente xa vén á Praza a buscar os ovos máis caros do mundo»

Por Olalla Sánchez

DEZA

XOAN A. SOLER

El fundador de la firma Galo Celta abrió su puesto en plena pandemia, pero no deja de compartir su alegría

07 mar 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

La contrariedad de abrir su puesto en plena pandemia, en la víspera del Apóstol más atípico, no impide que David Sueiro, fundador de la firma Galo Celta, deje de compartir su alegría. «Ter un posto na Praza era un soño», admite el mediático granjero, artífice de una explotación ecológica con sede en Vila de Cruces, donde se crían en libertad gallos y pulardas, aparte de gallinas ponedoras, cuyos productos, en especial, los huevos, de primera, han logrado cautivar a estrellas Michelin y, desde julio, y según subraya, a muchos vecinos. Sobre su desembarco en Santiago charlamos en la nave 1 de Abastos.

«Cando se poida, Martín Berasategui quere vir a Abastos para facer un evento xuntos»

«Dende a infancia quedoume o recordo dos veciños da aldea que producían para vir os xoves e os sábados en autobús a vender á Praza. O arraigo con este mercado convenceunos de montar aquí a primeira tenda», apunta con añoranza este avicultor artesanal de 45 años. «Apostei xa maior por un negocio dunha forma vocacional e ata inconsciente. Os retos son a salsa da miña vida», añade con ilusión. «O proxecto naceu hai oito anos coa base de relanzar o que se facía antes, criar o galo de ano», destaca el productor, que cuida con mimo la alimentación natural de unas aves de crecimiento lento de las que consigue huevos muy melosos y con escasa agua. En plenitud, dan una unidad cada tres días, un nivel de producción exclusivo que se refleja en el precio, un tema del que habla sin recelo. «Se a calidade vai acorde, non é unha barreira. Moita xente xa vén á Praza a buscar os ovos máis caros do mundo», señala festivo. «E que é así, pero co traballo que facemos é como os temos que vender. Aquí unha ducia custa seis euros, pero Martín Berasategui, ao que lle enviamos moitos cada semana, ten pagado por un só de galiña vella ata dous euros», recalca agradecido a un laureado chef al que ve como su «mentor» y con el que habla, como revela su móvil, «cada dous días». «Achegueime a el nunha feira, dinlle unha mostra e aos poucos días chamoume. Foi quen nos abriu as portas a máis cociñeiros. Creo que foi un acerto enfocarnos de inicio á alta restauración», reflexiona. «A covid impediu que inaugurásemos este posto, pero Berasategui avanzou que, cando se poida, quere vir a Abastos para facer un evento xuntos», remarca. «Aquí consúmenos moito Lucía Freitas, os do Abastos 2.0 ou Marcelo Tejedor, quen fai un wok especial con ostras de galo», explica. «Ir cear ao seu local e atopar iso, fai que me sinta recompensado. Esíxenos ser mellores», enfatiza feliz sobre un escaso tiempo libre que asegura disfrutar en Santiago. «Teño un piso na zona vella, aínda que a vida a fago na estrada», se ríe.

De nuevo sobre la Praza, alude a la buena acogida que tuvo. «Ver que xente maior di que con nós volveu mercar polo de granxa, porque lle recorda a como o facían antes, énchenos de orgullo», resalta emocionado. «Son fieis. Moitos, os sábados, antes de ir comprar peixe, acuden por peitugas de polo por medo a que se acaben», aclara divertido. «O 90 % dos clientes xa nos coñecían, aínda que non sei que porcentaxe será polo da tele», desliza con timidez al recordar su paso por el reality Granjero busca esposa, un espacio que amplificó su popularidad y en el que conoció a Patricia Lorenzo, alma máter de la parte empresarial del negocio. «Eu sen ela non son ninguén», admite. «Ao programa non me apuntara, pero fixéronme varias propostas e convencéronme. Foi unha experiencia positiva, non me arrepinto porque puiden chegar a máis xente, pero non repetiría, porque descolgueime do traballo», sostiene. «Iso si, tivo impacto. Fomos a París e recoñecéronnos. Tamén, en Portugal, onde se emitiu», evoca riendo sobre una fama que también aumentó al convertirse en proveedor del comedor de Inditex. «Alí gustan os embutidos, o fuet e o chourizo de galo, dos que me sinto orgulloso. Ao non ter graxa de porco, sorprenden. Para nós foi un desenvolvemento», confirma mientras refuerza su apuesta por testar más productos con el Centro Tecnolóxico da Carne.

De cara al futuro, no se detiene. «A nosa idea é montar tendas noutras prazas, pero a partir da matriz de Santiago, onde testamos todo», defiende. «Sempre tiven a curiosidade de chegar ao público en xeral e estou feliz. Aquí síntome querido», acentúa.