«Parece un tópico pero é a realidade: con isto sempre gañas máis do que ofreces»
DEZA
Corría el año 2013 y Eva María tenía 23 años. Desde siempre había tenido una clara conciencia social, pero nunca se había decidido a dar el salto al voluntariado. Su primer contacto con Cruz Roja fue a través de su formación académica. «Estudei Psicoloxía e fixen as prácticas en Cruz Roxa en Santiago. Aí foi onde me decatei de toda a labor social que levaba a cabo e entroume o gusanillo», cuenta. «Busquei información e souben que Cruz Roxa tiña una sección no meu pobo, na Estrada», explica. «Entón estaba acabando de estudar a carreira e tiña dispoñibilidade horaria», cuenta. «Non lembro exactamente que foi o primeiro que fixen como voluntaria, pero sei que ao principio daba reforzo escolar aos nenos, dúas tardes por semana», explica Eva María Piñeiro, que es natural de la parroquia de San Xulián de Vea. «Colaborei tamén en campamentos de verán, din clases de español para inmigrantes e estiven tamén traballando en programas coa xente maior», añade.
Hoy en día -tras terminar Psicología y completar un máster de Recursos Humanos- trabaja como técnica de selección en el departamento de recursos humanos de una empresa de trabajo temporal. «Traballo a xornada completa e só podo colaborar de forma puntual, sobre todo en fins de semana», cuenta. «Estou pensando en preparar unha charla sobre a busca de emprego, aplicando a miña experiencia», cuenta.
Pese a sus nuevos compromisos, Eva no quiere desvincularse del voluntariado. «Dame pena non poder colaborar máis. É algo moi gratificante poñer o teu gran de area. É unha maneira moi bonita de ocupar o tempo libre e de adquirir experiencias. Ademáis de axudar, sacas un montón de proveito para a túa vida persoal: adquires habilidades como falar en público, tratas con xente de todas as idades...», explica. «Parece un tópico, pero é a realidade: sempre gañas máis do que ofreces», asegura.