Yoel Negreiro, el benjamín de los banquillos que cumple una década

DEPORTES

Mónica Irago

Una lesión de tobillo a los 16 años provocó al pontevedrés la idea de empezar a entrenar, siendo esta campaña su décima al frente de un equipo

20 ago 2025 . Actualizado a las 18:22 h.

Claudio Giráldez y Manolo González, en Primera; Fran Justo, en Segunda; Fredi Álvarez, Pablo López, Rubén Domínguez, Yago Iglesias, Luis César Sampedro y Javi Rey, en Primera Federación. Hasta nueve entrenadores gallegos hay en las tres primeras categorías del fútbol español. Todos ellos comparten la misma pasión que Yoel Negreiro (Pontevedra, 1999), que no es otra que ser técnico de fútbol.

El caso del joven pontevedrés es muy atípico en el mundo del balompié. A sus 25 años, cumplirá esta campaña diez como entrenador. «Eu xogaba ao fútbol, pero aos 16 tiven unha rotura parcial do nocello. Se me operara estaba listo nun mes ou dous, pero tiña ese ‘‘medo'' as operacións. Tiña que ter repouso, cheguei a xogar infiltrado e acabei pasándoo mal, por iso o deixei», explica un Yoel, que meses después aceptaba la opción de empezar los cursos de monitor de fútbol base para debutar como entrenador.

Sus primeros pasos fueron como todo el mundo como ayudante. En este caso en la Cultural Deportiva Portas. Tras cuatro años en el equipo pontevedrés, Yoel se tomó un año sabático por motivos académicos. Posteriormente fichó por el Puentearnelas para entrenar al Cadete A y B, al mismo tiempo.

«Foi unha experiencia boa, pero algo complicada porque é moi difícil adestrar a 35 rapaces ao mesmo tempo desa idade. Ese ano tiña a meu pai como segundo adestrador», razonó Negreiro.

Al año siguiente firmó por el equipo infantil de A Seca y se volvió a tomar un año en blanco porque no podía compaginar sus viajes con su trabajo.

Su última experiencia fue el año pasado cuando el Umia lo llamó para dirigir al equipo alevín de fútbol-11. «Ao principio non o quería aceptar porque nunca adestrara a rapaces tan pequenos. Para min era un reto e unha experiencia nova. Convencéronme e ao final pilleino», afirmó el joven preparador.

A pesar de que fue un año duro a nivel de resultados debido al alto nivel que había en la liga, Yoel se mostró muy agradecido con todos los que le ayudaron la campaña pasada, en especial al equipo alevín. «Formamos unha gran familia a pesar dos malos resultados. Tamén agradezo moito a axuda da miña familia, da miña parexa Adriana, e de todas as persoas que forman o Umia».

La aventura de Yoel en los banquillos aún no ha terminado. En esta campaña, su décima al frente, dirigirá al Umia de Liga Galega cadete, su primera experiencia en la segunda mejor liga a nivel autonómica de la categoría.

«O meu referente nos bancos é Zidane. Ten similitudes co meu caso, chegou cedo aos bancos é gañou ata tres Champions seguidas. Ogallá poida chegar a algo no futuro», concluyó Yoel Negreiro.