David Machado fai historia nos Mestre Mateo antes de gañar o premio: «Teño sete no estudio, e supoño que vou ter oito»
CULTURA
O técnico de son compite este ano, contra si mesmo, por catro producións distintas
24 mar 2021 . Actualizado a las 05:00 h.Nunha lectura de finalistas a uns premios audiovisuais, o normal é afinar o oído cando se anuncian as categorías consideradas como raíñas, a de mellor filme, dirección ou actriz e actor protagonistas. Porén, o pasado 10 de marzo, no Teatro Colón da Coruña, os presentadores Marta Doviro e Amador Arias foron os primeiros en sorprenderse cando abriron os sobres cos aspirantes ao mellor son. As catro veces soou un nome, o de David Machado (Vigo, 1979). O técnico de son fixo pleno e historia. Compite contra si mesmo por tres películas (Ons, Arima e 9 Fugas) e unha serie, El desorden que dejas, na edición número XIX dos premios da Academia Galega do Audiovisual, que se celebran o 10 de abril de xeito presencial no Colón.
-Pensou que escoitara mal cando viu que non tiña rivais?
-Nunca me pasara isto. É raro. De primeiras ata me deu apuro, pero, no fondo, faime ilusión. A todo o mundo lle gusta estar nomeado.
-Máis se o está catro veces.
-É coincidencia. Tiven a sorte de estar en catro proxectos cuns directores que se preocupan moito polo son. Isto é un traballo en equipo. Estou nomeado con Alejandro López por El desorden que dejas; con Eloy Táboas e Marco Maril por 9 Fugas; con Javier Pato, por Arima, e con Sergio Silva por Ons.
-Cal é o mellor son: o que pasa desapercibido ou o que emociona nunha película?
-O son ten que aportar. Ser parte da linguaxe, como a fotografía. Non ten por que ser notorio. Tes que transmitir, de maneira consciente e inconsciente. Pode ser máis efectista ou intimista, pero sempre integrado coa historia. En O que arde o deseño do son deu moito traballo e case non se nota. Soa aos veráns na casa dos avós. Dicimos, «que boa foto!», cando é bonita, e «que bo son!», cando é potente. Pero unha boa foto e un bo son non teñen por que ser sempre iso.
-A que soan as producións coas que compite este ano?
-Na serie de Netflix encargueime do son directo, a captación dos diálogos, por exemplo. Nas tres películas fixen o deseño sonoro. En Arima, de Jaione Camborda, as distintas capas sonoras contan diferentes historias. En 9 Fugas, de Fon Cortizo, está o baile entre a música e o deseño de son. En Ons, de Alfonso Zarauza, houbo que darlle voz á illa de Ons. Os sons do faro, do vento, do mar reforzan a sensación de thriller, de angustia, e tamén de paz. Gravas en tres dimensións para capturar moitas atmosferas e ambientes cos que logo traballas no estudio. No caso de Ons, rodamos todo en mes e medio, na mesma época, pero o argumento da película vai do verán ao inverno.
-Algunha favorita?
-Non me podo mollar, pero si na mellor curta. Gustoume moito traballar en Xoves de Comadres, nomeada [sorrí].
-Coido que os nervios están superados?
-Teño sete Mestres Mateo, e supoño que vou ter oito. Pero nervios sempre hai. Co Goya por El desconocido estaba moi, moi nervioso. Era a primeira vez e non contaba con el. Os Mestre Mateo encántanme. Hai quen di que son algo entre amigos, pero que me valoren eles motívame moito.
«Sempre suspendía no conservatorio»
O 10 de abril hai un finalista que sabe, de seguro, que non vai ir coas mans baleiras para a casa. David Machado, que xa gañou o Mestre Mateo por Dhogs (2018) ou O que arde (2019), pode presumir de bo oído, e iso que cando era pequeno tiña algo atravesadas as clases no conservatorio.
-Estaba predestinado?
-Miña nai quixo que aprenderamos música e apuntounos ao conservatorio. Cantaba fatal. Suspendía sempre. Pero, ao final, traballando, chegamos ata aquí. Estudei na Escola de Imaxe e Son, pero onde realmente aprendín todo o que aplico foi na Escuela Internacional de Cine de San Antonio de Los Baños, en La Habana, Cuba.
-A imaxe imponse ao son?
-Temos moita memoria fotográfica de primeiras, pero logo hai unha memoria auditiva que ás veces é máis potente e saca cousas que tiñas máis dentro. Pasa o mesmo co olfacto. Cando chego á praia de Nerga, aínda que vaia cos ollos pechados, sei que é Nerga. Chéirame a Nerga. Non es consciente do poder do olfacto ata que estás alí. Tampouco do silencio, e iso que o silencio total non é algo que exista, case nunca.
-O 2020 é un ano para esquecer. Salváronlle a vida ao sector as plataformas?
-Ao comezo resistinme un pouco ás series, unha película no cine segue parecéndome a mellor forma de consumo dun contigo audiovisual, pero agora hai moito máis traballo aquí. Imos gravar a segunda temporada de La Unidad (Movistar) e, tamén con Dani de la Torre, ultimamos a peli Live is Life. Agardo o día que volvamos encher as salas.
