La Voz de Galicia ofrece el próximo domingo a sus lectores una nueva entrega de la colección del autor, que sigue los pasos del marqués de Bradomín: «Otoño» e «Invierno» en un único volumen
06 jun 2019 . Actualizado a las 05:00 h.«As Sonatas son un exercicio fantástico de lingua, unha lingua hipnótica, esa sensación de ler con pracer, unha delicia. Unha prosa musical». Son obras que se disfrutan mucho más allá de las vicisitudes de la vida del marqués de Bradomín. El escritor Antón Riveiro Coello considera que esta es la obra cumbre de la prosa de los autores modernistas. «Non vexo a ninguén equiparable, só a Rubén Darío na poesía. E Valle-Inclán non cae na trampa de moitos modernistas, nunha prosa moi retórica, pois a del ten moito ritmo a pesar de que son textos que están cheos de metáforas, de símiles. Falaba Ortega da álxebra da metáfora, que no caso de Valle-Inclán non é esaxerado», explica.
Metáforas. Y adjetivos. Destellos en las Sonatas en los que Riveiro Coello se detiene y se deleita. «Non sei quen dixo que o adxectivo é o primeiro que envellece nunha prosa co paso do tempo, pero en Valle-Inclán non acontece isto. Vendo o outro día páxinas das Sonatas aleatoriamente vese que en Valle resisten. Cada adxectivo é coma un diamante, porque está moi ben utilizado», argumenta. Agrega que «todos os ambientes que recrea faino cunha sensualidade moi exquisita». «Esta é unha obra de evasión, aínda que está facendo como unha especie de pequenos cadros, cadros sucesivos; o xeito de enmarcar as historias é unha delicia musical», señala.
Riveiro Coello ve la prosa de Valle-Inclán como una herramienta genial para afinar la escritura. «Cando empezas a escribir, tratas de buscar sempre un tipo de prosa que che axude a afinar un pouco, como afinas un instrumento. E iso pásame con autores como Valle-Inclán. Les algunhas páxinas e buscas o contaxio, queres escribir algo semellante, hai unha especie de desexo plaxiario, como de contaminación», confiesa. «Animo á xente a que aproveite a ocasión de coleccionar estas obras de Valle-Inclán, cunha edición fermosa e que democratiza a cultura polo seu prezo, que non é un muro», concluye.
