Óliver Laxe levará o seu novo filme, «O que arde», ao Festival de Cannes

«Cannes vai falar galego, e ademais con acento de Lugo», ri Óliver Laxe. O que arde, a súa terceira longametraxe, rodada nos Ancares, será a primeira película en versión orixinal galega a concurso no certame francés. É, ademais, a terceira participación do director galego en Cannes, que seleccionara e premiara os seus dous traballos anteriores, Todos vós sodes capitáns e Mimosas.

Son motivos dabondo para que Laxe estea contento. E hai que sumarlles a «lexitimación» artística que supón a inclusión de O que arde na sección Unha certa mirada (Un certain regard) e cuestións tan pragmáticas como que o premio da Semana da Crítica facilitou o orzamento da nova cinta, apoiada ata nun 70 % por financiamento europeo. «Estamos no mellor escenario para o cinema no mundo», explica Laxe dende París, onde naceu en 1982 no seu dunha familia emigrante.

Ese escenario estará pendente da historia de Amador e Benedicta, «dous resistentes», como os cualifica Laxe, «superviventes dun mundo que se cae a anacos», que non é outro que a cultura campesiña crepuscular. Amador regresa á súa aldea na montaña despois de cumprir unha condena por incendio, onde vive coa súa nai, a cadela Luna e mais tres vacas. Non é tanto unha película co foco posto nos incendios e os pirómanos, senón nese «ritmo milenario» no que seguen a vivir nai e fillo. Unha relación de «dozura» que se beneficia en pantalla do traballo da parella de actores ?Amador Arias e Benedicta Sánchez? cuxo traballo Laxe non cansa de gabar.