-O xurado incidiu na axilidade narrativa da proposta.
-De certo ten que ver coa miña educación sentimental, moi apegada ao cine. Son neno da televisión dos 60 e dos filmes de fin de semana nas salas do Carballiño, nunha teima que xa non deixaría. Recursos como a elipse, o flashback, o flashforward, a planificación, son trazos asociados ao meu estilo e así os uso na novela. Mesmo entendo os capítulos como secuencias, como unidades pechadas en si mesmas nun todo. É unha opción de estilo como calquera outra.
-Encetou a novela hai quince anos, aínda que polo medio apareceu Frank Soutelo. ¿Seguirá coa saga do seu detective?