-Quen escribe poemas apaña o que ten a man, o que lle afecta como suxeito individual e colectivo. A partir de aí formula preguntas, tensiona a realidade (polo menos, o traballo poético tal e como eu o concibo). A familia da que vimos ou a que imos formando, calquera que sexa a súa configuración, forma parte dun estado de cousas concreto, nun lugar concreto. Relato metamorfoses, transicións dolorosas.
-No libro hai unha parte que aborda o concepto do herdado...
-No poemario o concepto de herdanza é borroso e aloulante, pesa. Medramos e de súpeto sentimos o peso no lombo dese mundo que remata, destruído, cheo de cepos, de violencias. E non somos ou non sabemos se seremos quen de termar desa herdanza que amamos e odiamos, mentres nos foron contando un conto máis ou menos fantástico. Intento informar deses sucesos que transcorreron nos lugares que habitei. Non é fácil.