«Hai que animar a ler teatro como outro xénero»

Polas coincidencias, Raúl Dans estrea dobre publicación. Dunha parte Un mosquito de nome Henri, (Baía Edicións, con ilustracións de Jacobo Serrano), gañador do premio Barriga Verde de teatro infantil, e Unha corrente salvaxe, texto co que gañou o Premi Born e que publica no seu número de verán a Revista Galega de Teatro.

-¿Como se escribe teatro para públicos novos?

-Henri naceu como un conto que quería escribir para a miña filla e que acabou como obra de teatro. É unha historia alegre, optimista e moi fácil de representar. Os rapaces están desacostumados a ler teatro ou a ir ao teatro. Por iso esta é unha peza simpática, incluso moi posibilista, que ten en conta todas as circunstancias de agora.

-¿Cales son as características do texto?

-É moi viable de producir, para títeres e bonecos, cunha historia optimista. Considero que é un texto divertido e fácil de representar. Está escrito pensando en facilitar a súa montaxe, sendo consciente das dificultades que pode haber agora para montar obras.

-No caso do texto para adultos «Unha corrente salvaxe», ¿que vida escénica espera que teña?

-Seguramente é o texto meu m<áis asequible. Creo que ofrece moitas posibilidades para ser montado e que ten atractivos para os directores. Ten unha trama con moitas sorpresas, con misterio. E creo que os personaxes da obra poden ser atractivos. Incluso diría que é teatro comercial de calidade, escrito para todo tipo de público. Pensando tamén no traballo dos actores.

-¿Publicar teatro segue sendo a única alternativa a representar?

-Facelos públicos quere dicir que poden ser lidos e coñecidos polas compañías. Por outra parte, creo que tamén é importante lembrar que o teatro tamén se pode ler, que tamén é texto. Creo que hai que animar á xente a que lea teatro como calquera outro xénero.