Novamente, é Graña quen está na xénese de Solpor en Waterloo ao propoñerlle a Xosé Manuel García «unha especie de reto sobre introducir na creación literaria en galego un referente vencellado ao rock and roll». O personaxe elixido foi Rai Davies, cantante e compositor principal dos ingleses The Kinks, «un xenio absolutamente ignorado e sepultado entre unha xeración de extraordinario talento», segundo o autor, que se confesa admirador da «ironía intelixente e singular sentido do humor» do músico.
Tamén está a pegada da fascinación polo Londres da década dos sesenta. Aínda García reivindica a autonomía do teatro como xénero literario, coidando especialmente a «dignidades lingüística do texto», non nega que lle gustaría ver algún día a obra representada e «facer carne» os personaxes que argallou no papel.