O cineasta vén de obter o premio Fipresci no Festival de Rotterdam
05 feb 2013 . Actualizado a las 10:56 h.O quinto evanxeo de Gaspar Hauser, de Alberto Gracia (Ferrol, 1978) regresou do Festival de Cine de Rotterdam co premio Fipresci, algo que o seu autor consideraba «impensable».
-Os organizadores do festival subliñaron o radical do filme. ¿Facer cine arriscado é unha baza a xogar?
-Penso que é ao contrario. O xogo te leva a facer cousas lonxe do encorsetamento do obxectivo. É dicir, non pensei en ningún momento en facer un filme radical, nin en ningún adxectivo en relación ó resultado final. O xogo xustamente ten estas características: está mais aló de calquera límite, e ao mesmo tempo é o límite mesmo de si mesmo. En relación a isto, penso que o resultado é radical porque está feito no límite, nin mais aló (que sería inxenuo), nin mais acó, que sería unha aposta sobre seguro, sobre o que xa está edificado. Neste senso quero subliñar que aínda que o xogo supón unha aposta xovial, é o mais serio que se me pode ocorrer facer, por moi irónico ou sarcástico que isto poda supoñer en relación a certas cousas.
-¿Onde se poderá ver en Galicia?
-A verdade é que aínda non teño nin idea. É unha película difícil e seguramente non será demandada en excesivos sitios, tan só naqueles que aposten por este tipo de pezas. O que si é seguro e que se seguirá a ver por diferentes partes do mundo. En Galicia hai que esquecerse dende xa de vela nun cine comercial, ese é un espazo reservado para obras da industria monstruosa do cine. Como moito chegará a se proxectar no CGAI ou no CGAC, ou nalgún festival.
-¿A súa formación artística dálle unha ollada diferente?
-A miña formación ven das belas artes, pero as belas artes non me formaron para nada. Non creo que haxa unha diferenciación entre as artes mais alá das características concretas de cada soporte. O que si é certo, é que non teño o medo ó erro que poden ter persoas que se alimentan exclusivamente de cine, e iso pódese notar no resultado final en canto á formalización se refire. A miña formación é basicamente autodidacta, non creo nas academias en relación con conceptos coma a beleza ou a arte. Penso que son innecesarias e ridículas en calquera caso.
-¿Que pensa do chamado novo cinema galego?
-Penso que é unha das cousas mais interesantes que nos está a pasar neste país dende hai moitos anos. Paréceme que é un bloque heteroxéneo de propostas que están a funcionar moi ben en todo o mundo, e esa é a proba de que se está a facer algo potente dende a nosa terra.