Músicos como Carlos Núñez tocaron no enterro do artesán
30 ene 2012 . Actualizado a las 07:10 h.Xosé Manuel Seivane Rivas, patriarca da familia de gaiteiros e artesáns de instrumentos, deixou este mundo coa melodía que máis amaba: a da gaita galega, esa á que tantas veces lle deu forma e forza no seu taller e pola que loitou como como parte da nosa cultura. Onte, no seu último adeus, no municipio lucense de Ribeira de Piquín, xunto aos seus familiares non faltaron decenas de gaiteiros e outros músicos para tocarlle a el, ao mestre. Estiveron Carlos Núñez, Luis O Caruncho ou membros de Treixadura, entre moitos outros.
Antes do enterro, rendéronlle unha homenaxe no Chao do Pousadoiro, diante do busto que recorda a súa figura ao lado da casa na que formou unha familia e onde creou o seu primeiro obradoiro, antes de trasladarse a Cecebre. Alí tamén soaron as gaitas, e na igrexa, e no cemiterio, con temas como O son da sega, («que el nos ensinou», lembraba un dos gaiteiros), a Marcha de San Benito ou a súa Muiñeira do Chao. Tampouco faltou un poema de Manolo Pipas.
O funeral de Seivane, que naceu en Fonmiñá (A Pastoriza) en 1921, tivo lugar en San Xurxo (Ribeira de Piquín), e foi oficiado polo párroco José María Huertas e polo cura de Guitiriz Alfonso Blanco. A música foi unha constante en toda a cerimonia, porque esa era a súa paixón. Así o recordaba unha das súas netas: «Cando naceu o seu bisneto Brais díxome: ?Só quero vivir dous ou tres anos máis para velo danzar coa gaita?. E ese soño cumpriuse». Dixo Blanco que Seivane seguirá «entre nós». O seu espírito permanecerá nos seus instrumentos, espallados por todo o mundo, pero tamén na súa familia, que soubo conservar a tradición musical e artesá: Álvaro e Xosé seguen na fabricación, e a súa neta Susana Seivane, no eido musical.
O seu legado
Alfonso Blanco, cura de Guitiriz e organizador do Festival de Pardiñas, un dos referentes musicais e artísticos de Galicia, loou a figura e o traballo do gaiteiro Seivane na súa homilía.
Del destacou que «traballou para que o noso pobo medrase en cultura e identidade» e sinalou que, por medio das súas gaitas e do seu taller, transmitiu ese amor pola cultura aos seus fillos, netos e bisnetos. «Seguindo o seu exemplo, nós tamén nos temos que comprometer coma el, para que os sinais do noso pobo sigan vivos», destacou o sacerdote. Blanco recordou que Seivane foi un autodidacta «que se foi facendo a si mesmo».