La banda ourensana Ergom edita «Fronkiria», su debut discográfico, en el que fusionan folk, rock y funk

CULTURA

06 feb 2010 . Actualizado a las 02:00 h.

«É o universo fantástico do fronki , que non é outra cousa que a verba que nos inventamos para definir o noso estilo musical, mestura de folk , rock e funky ». Así define Alberto Godoy, bajista de la banda ourensana Ergom, el término Fronkiria , con el que han bautizado su álbum debut que acaba de publicarse. El grupo se formó hace ya ocho años y cuentan con una edición previa de una maqueta, pero este es el primer cedé que graban «en condicións» y dedicándole el tiempo necesario: «Estivemos varios meses traballando nel. A cousa foi lenta, e tomámolo con calma. Pero é que ao facernos cargo nós mesmos da produción tampouco tiñamos por que ter présa», apunta el bajista.

Se trata de una colección de complejos temas instrumentales que ejercen en el oyente un efecto hipnótico. Canciones que comienzan, por ejemplo, con una suave melodía de flauta para terminar con un derroche de ritmo de raíces negras, y con un afilado solo de guitarra eléctrica por medio. Y todo, en poco más de tres minutos: «A composición e cousa de todos. Cada un ten as súas preferencias musicais, e vai achegando un pouquiño ao tema. Por exemplo, eu veño de grupos anteriores que se dedicaban ao rock duro, así que tiro por aí. E así é como saen esas estruturas dispares. Pero casan ben. Do que se trata e de non facer o mesmo que o resto da xente. Non é que esteamos a inventar a pólvora, pero buscamos sons diferentes, outra forma de facer música», explica Godoy, que ya se encuentra en pleno régimen de ensayos para preparar la gira de presentación del disco: «Aínda non podo dar datas, pero empezarémolos cos concertos. O que si que é seguro é que a presentación oficial será en Ourense».

Habrá que ver ahora cómo se traducen estos abigarrados desarrollos musicales sobre un escenario, objetivo que, a pesar de lo complejo que pueda parecer, no amedrenta a los Ergom: «O cedé está gravado do modo máis natural, así é como soamos. Aínda é máis, moita xente di que a nosa música gaña en directo. E eu estou de acordo, diante do público ten outra vidiña a cousa», asegura el bajista.