Os restos do escritor, que faleceu en Barcelona, recibirán sepultura mañá en Pontedeume
12 oct 2008 . Actualizado a las 02:00 h.O poeta e narrador Ramiro Fonte, director do Instituto Cervantes en Lisboa e unha das voces fundamentais da literatura galega, faleceu onte de madrugada en Barcelona a consecuencia dunha longa enfermidade que o mantiña ingresado no hospital de Bellvitge desde o pasado día 23 de setembro. Tiña 51 anos de idade, e ata os seus últimos días traballou na preparación da súa antoloxía poética, que verá a luz de inmediato da man da Sociedade de Cultura Valle Inclán de Ferrol. Un libro que el, esta mesma semana, chegou a ver impreso, o que lle deu unha das súas últimas alegrías, que o deixou fondamente emocionado.
Moi emocionado tamén, e visiblemente abatido, estaba onte o ministro de Cultura, César Antonio Molina, un dos máis queridos amigos de Ramiro Fonte. «Espero que agora -dicía Molina, coa voz entrecortada- Galicia lle renda a Ramiro a homenaxe que lle debe. Foi un dos máis grandes autores da lingua galega. Como poeta, pero tamén como narrador -subliñou o ministro-. E ademais foi sempre un home que soubo andar con paso firme o seu camiño, sen deixarse tentar xamais polos cantos de serea».
Os restos de Ramiro Fonte velaranse hoxe no tanatorio eumés, en Campolongo. E mañá, a partir das 11 horas, na Casa do Concello de Pontedeume, onde permanecerán ata as 17 horas, que é o momento fixado para a saía da comitiva fúnebre en dirección ao cemiterio da vila. A continuación, ás 18 horas, oficiarase unha misa funeral polo eterno descanso da súa alma; será na igrexa eumesa de Santiago.
Eloxio da lucidez
Entre os que onte expresaron a súa dor polo falecemento do poeta estivo o presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, quen sinalou que o escritor eumés era unha das voces «máis lúcidas da nosa literatura». Fonte, dixo Touriño, era «un amigo e unha persoa entrañable, que sempre puxo o seu talento e a súa pluma ao servizo do noso país». Ao mesmo tempo, o alcalde eumés, Gabriel Torrente, sinalaba, mentres o seu Concello agardaba a chegada dos restos do poeta, a extraordinaria transcendencia da obra literaria de Fonte e os vínculos da súa literatura coa súa paisaxe natal. En moi semellantes termos se expresaba Belarmino Freire, amigo persoal de Ramiro e de toda a súa familia, e gran namorado da súa obra: «Os eumeses -dicía, conmovido- despedímonos de Ramiro con fondo agradecemento. Coa súa obra, chea de universalidade, ensinounos o mundo». Carmen Caffarel, directora do Cervantes, fixo pública a «consternación» e a «tristeza» de toda a súa institución.