A miña nai faleceu e non recibiu a carta

Cartas al director
Cartas al director CARTAS AL DIRECTOR

OLEIROS

PACO RODRÍGUEZ

09 dic 2021 . Actualizado a las 09:56 h.

A miña nai e a dependencia

 A miña nai acaba de falecer tras unha longa enfermidade dexenerativa que, sumada ao cancro, foille arrebatando todo o que ela fora. Hai ano e medio iniciamos os trámites para solicitarmos a dependencia que hai dous meses ficaron paralizados por 0,50 céntimos de euro en dous requirimentos sucesivos. Acabo de recibir o arquivo da mesma por falecemento. Chegaron tarde. Para a Consellería de Asuntos Sociais de Ourense a miña nai só foi un dato, que agora se resolve nun escrito frío e rutineiro. Só desexo que cando lles toque aos seus actúen con máis dilixencia e humanidade. Mais, afortunadamente, nas últimas semanas a miña nai viu aliviado o seu sufrimento grazas a H.A.D.O. (Sandra Trigo e enfermeiras) e ao centro médico da Carballeira en Ourense (Rosario Calle e demais persoal), que amosaron empatía e dilixencia. Uns meses, señores, nunha persoa maior e enferma, son a diferenza entre vivir a enfermidade con dignidade ou morrer sen a asistencia das institucións creadas para tal fin. Concepción Fernández Vázquez. Ourense.

Inseguridad ciudadana

Tengo 40 años y llevo 40 años residiendo en Oleiros. Siempre me he sentido segura y he presumido de vivir en un lugar en el que no tienes que preocuparte (en exceso) de robos, hurtos y actos vandálicos. A Coruña y Oleiros siempre me han parecido un lugares seguros y tranquilos. El otro día La Voz de Galicia publicaba una estadística de criminalidad en A Coruña y robos en Oleiros, y es algo que yo llevo tiempo comentando con mis conocidos. Superamos por mucho la delincuencia registrada en otras ciudades más pequeñas, el numero de infracciones en la ciudad coruñesa se ha incrementado cerca de un 30 % en lo que va de año y estamos bastante por encima de la media de España. No es algo limitado a Os Mallos, a pesar de la situación complicada que tienen en este barrio. No hace falta mas que seguir a @vocescoruña para ver q todos los días sucede algo en la ciudad. En Oleiros los robos en viviendas están a la orden del día y seguimos sin ver que haya un aumento de policía patrullando la zona y haciendo seguimiento. Ellos mismos reconocen que no tienen recursos suficientes para hacerle frente a los asaltos. Pero ni el alcalde de Oleiros ni la alcaldesa de A Coruña parecen estar poniendo el foco en esta situación, que no hace más que empeorar. ¿Cómo puede ser que la ciudad herculina tenga un índice de criminalidad mayor que la media de España y no se estén tomando medidas? ¿Cómo puede ser que no estemos hablando de eso todos los días y busquemos soluciones? Ni #coruñasemueve ni #oleirosmola si no tenemos seguridad ciudadana. Olaya Ricoy. Oleiros.

 A filosofía e os adolescentes

Vimos de celebrar, hai unhas semanas, o Día da Filosofía. Nós, inaccesibles ao desalento, persistimos na idea de que o pensamento é a enerxía máis sutil e necesaria de cantas existen, e non hai lei educativa que nos faga abandonar. Tódolos días falo de filosofía a adolescentes, falo de filosofía a seres audaces e extraordinarios: eses que nos asaltan cun xeito de ollar que nos sorprende. Onde hai máis filosofía que no amor adolescente, platónico, que, de perfecto, semella eterno? Onde hai máis filosofía que nas utopías de mundos mellores, imaxinadas na adolescencia? Como definir mellor esa idade que aceptando o convite kantiano de sapere aude? Como non recoñecer o pensamento ilustrado, reclamando liberdade e igualdade, nun ser adolescente? Eu vexo nesta adolescencia a mellor exemplificación de revolución marxista, de vitalismo nietzscheano, de existencialismo francés, de feminismo reivindicativo, de crítica ao totalitarismo, e vexo tamén o sentir galego, e a saudade. Hai algo máis filosófico que un ollar adolescente? Sospeitando da verdade, cuestionando á autoridade e con enorme capacidade de asombro. Que máis filosofía que esta? Marga Quintela Gómez. Melide.

¿Dónde están los restaurantes en Celanova?

Pueblo sin habitantes y sin ganas de acoger turismo. No sé cuantos años durará. Somos 4 grupos de turistas que nos encontramos en la misma situación, 9 personas con ganas de probar la cocina típica de la zona, y en el centro de Celanova a las 14:55 ningún restaurante de los que había abiertos (no muchos) quería dar servicio dado que las cocinas ya habían cerrado. Con esa gestión de la hostelería y trato al turista poco van a rendir, mejorar o llamar la atención a más público. Lo único a destacar, y tan importante como el resto de este escrito, es que pudimos comer en un venezolano (arepas, cachapas …). Todo lo que nos sirvieron estaba muy bueno y los camareros fueron muy amables. Antonio González García.