Juan Carlos Núñez, hostelero de Betanzos: «Puxéronnos dúas mans ao pescozo e cada día apértannos máis»

Dolores Vázquez BETANZOS

BETANZOS

Dolores Vázquez

Su local cerrará con las nuevas restricciones y cree que «ninguén ten un negocio para telo ao 30 %»

19 ene 2021 . Actualizado a las 19:31 h.

Juan Carlos Núñez es el copropietario, junto a su mujer, del Restaurante San Andrés de Betanzos, reconoce que está indignado por las nuevas restricciones que afectan al sector, insiste cuando se cumple un año de un cierre que le dejó mes y medio sin poder abrir el negocio y con mucha mercancía comprada. Lo dice mientras muestra orgulloso cómo cumplen en su local las medidas sanitarias, pero que aún así no evitarán que tengan que cerrar. «Temos hostalaría segura», comenta. Su local, en la Rúa dos Ánxeles, no tiene alternativa a echar la verja, ya que no tiene terraza. «A nós puxéronnos dúas mans ao pescozo e cada día apértannos máis, morreremos por falta de aire, non imos morrer polo coronavirus, porque estamos facendo todas as cousas que temos que facer», apunta de manera gráfica.

Núñez explica que «ninguén ten un negocio para abrir a un 50 %», aunque explica que con esas limitaciones de aforo quizás dé para mantener el negocio limitando los gastos al máximo, pero «entras en perdas con moita facilidade». Tras eso llegaron a la situación actual al 30 % de aforo y cierre a las seis de la tarde y en menos de una semana les obligan a cerrar. «Eu non teño outra opción ao peche, que me van a dicir, que me convirta nunha pizzería?», se pregunta irónicamente diciendo que «o meu negocio é de comida feita ao momento, de peixes e mariscos».

«Estannos asfixiando, ninguén ten un negocio para traballalo ao 30 % e pagar o 100 % de autónomos, de luz...», afirma y cree que «están apretando a un sector porque nos teñen estimagtizados non sei se polo ocio nocturno ou por algúns bares e cafeterías, pero a Administración ao igual que ten  inspectores de Facenda, Sanidade ou Turismo, que é lóxico, que poña medios para o que o faga mal pecharlle a porta, e ademais non ten xeito ningún o dos centros comerciais», estima.

«Levamos facendo economía de guerra un ano e sen ver avances aínda que todo o mundo sabe que a solución eran as PCR, os rastreadores e seguimos esperando por unha vacina que chegará ou non», explica y relata que han tenido que sobrevivir sin una fecha que haya servido para una celebración que atrajese clientes. «Nin día da nai, nin do pai, nin primeiro de maio, nin feira franca, nin festas de agosto...», cita sobre los eventos perdidos. Este hostelero dice que la perspectiva no es halagüeña.

Dolores Vázquez

Jorge Méndez Miranda: «Haberá que ir para a casiña coa porta pechada e perdendo un lote de cartos»

«Nós contamos con que non abrimos», explica Jorge Méndez de Casa Miranda, hijo de Pepa Miranda, la cocinera multipremiada por las tortillas. Quedaron ellos dos atendiendo un local que normalmente trabajan con dos empleados, debido a las restricciones que dejaron el aforo solo con un 30 % en el interior. «Haberá que ir para a casiña coa porta pechada e perdendo un lote de cartos», dice, reconociendo que todavía no sabe ni cómo gestionarán el cierre.

«En calquera época do ano as comidas as fins de semana eran moitísimas e tamén nos afecta moito o tema da barra, porque é zona de viños», explica sin ponerle cifra a lo que han supuesto las limitaciones para la facturación. «Pechamos para largo, temos sorte de que non temos aluguer nin hipoteca, pero hai empregados e ao final traballando así non das xuntado para pagar luz, auga, gas, facturas e soldos», afirma.

Dolores Vázquez

José Ferreiro: «Só aspiro a pagar as facturas»

José Ferreiro abrió la taberna O Roncón hace año y medio al final de As Calexas de Betanzos y pese a la pandemia, asegura, que no se arrepiente. «Fómolo levando ben, aínda con menos xente», asegura y espera con las mesas del exterior poder seguir atendiendo el negocio. «O obxectivo é cubrir gastos e se fai sobradamente», apunta, aunque dice que en cuanto, a partir del miércoles, no pueda disponer del aforo del interior no sabe cómo le irá. Apunta que cada vez que se aumentan las restricciones pierden clientela por miedo. La gente se retrae de salir. «Hai moita xente dende que empezou isto que non sae», dice, reconociendo que ya solo prescindir del negocio de la tarde les resta el 30 % de una caja ya de por sí reducida desde la pandemia.«Eu estou contento de como está funcionando isto dende o principio», explica de un negocio que abrió tras quedarse en el paro. «Seguirei eu só», comenta y apunta que el empleado que le ayuda los fines de semana cogerá vacaciones. «Eu dende que comezou isto o meu horizonte é pagar facturas, pagar a todo o mundo como ata agora, senón pecharei», avanza, un hostelero que dice que lo que no puede es endeudarse por el negocio. «Na hostalaría a resistencia somos nós», asegura refiriéndose a los pequeños establecimientos como el suyo.