Nace un sindicato de barrio en A Coruña para que los vecinos no peleen solos por la vivienda
A CORUÑA
El pionero colectivo nace ante la situación «insostible» del mercado inmobiliario
29 nov 2024 . Actualizado a las 10:29 h.La situación de la vivienda en A Coruña, o mejor dicho, la compleja situación del mercado inmobiliario los ha llevado a dar el paso. Vecinos de A Falperra y Os Mallos se han unido para crear un sindicato de barrio. «Unha ferramenta de autoorganización veciñal para loitar colectivamente na defensa do dereito á vivenda e ó acceso a bens básicos», exponen.
La escalada de los alquileres y del metro cuadrado en venta no distingue ya entre centro y distritos populares, «botando do barrio a moitas familias», remarcan.
Con el modelo del sindicato, destacan, quieren generar «un espazo de apoio mutuo, unha fronte de loita comunitaria». «A actual situación require dunha resposta colectiva a un problema que nos afecta individualmente a moitas de nós. Non é illado ou puntual, padecémolo todos en maior ou menor medida», apunta Yaiza, una de las promotoras de esta «rede de resistencia veciña sen intermediarios».
Esta es su respuesta ante «a pasividade» y la falta de medidas efectivas de las instituciones, cuentan. «A situación da vivenda é cada vez máis alarmante: prezos desorbitados, fianzas abusivas, seguros de impago transferidos aos arrendatarios… O prezo medio do alugueiro en decembro do 2023 era de 618,7 euros, un 7,4 % máis que no 2022. Unha suba acumulada do 29,7% nun lustro. O máis alarmante é que este proceso se está a concentrar nos barrios máis humildes. Na Agra do Orzán o incremento medio do alugueiro, en tan só un ano, foi dun 13'62 %. É unha situación insostible», valora con cifras Raquel, otra de las promotoras.
Recuerda otra cifra: en estos cinco años fueron desahuciadas 3.733 familias en la provincia.Todo esto mientras hay 20.000 viviendas vacías, el 14,7 % del parque inmobiliario, y las Administraciones públicas se ponen «de perfil».
Una aplicación de rastreo
Han desarrollado una aplicación para identificar las viviendas vacacionales. «A idea é ter un mapa que reflicta a realidade e a distribución destes pisos por zonas e barrios. Unha labor que deberían facer as Administracións. Esperamos que sexa un proxecto colectivo onde actualizar a información dos que vaian xurdindo, e que moitos propietarios non sinalan, tal e como lles obriga a lei», aclara Yaiza. «Tal vez un día se poida empregar como base de datos para un estudo ou ver se son efectivas as medidas que se aplican», añade.
«Non pode ser que aquí os alugueiros estean nos 800 euros e os pisos en venda nos 200.000. Esta carga non é asumible para a meirande parte da xente traballadora. Fai que moitos teñamos que abandonar os nosos barrios», denuncia Diego, también del sindicato.
«Criminalízase a precariedade e a pobreza. No lugar de atacar á causa, á especulación, atácase ás vítimas, ós inquilinos», añade Raquel. Limitar la subida anual de los alquileres, las licencias de los pisos turísticos, los desahucios sin alternativa habitacional, aplicar un impuesto sobre las casas vacías o establecer planes de rehabilitación para el alquiler social son algunas alternativas en una ciudad con un porcentaje de vivienda pública que es «vergoñento», definen. «Sabemos que son papel mollado. Só mediante a forza da organización colectiva poderemos facelas valer e desenvolver solucións propias», asegura Dani.
Hasta ahora, el inquilino o el vecino que quería comprar tenía que negociar solo. Con este colectivo persiguen un trato «de igual a igual coas inmobiliarias e os rentistas. Non queremos marchar. O barrio é noso, das veciñas, e non dos especuladores», sentencian los artífices del sindicato.