A asociación na que colabora permite que se operen en Galicia nenos con doenzas graves
02 ago 2020 . Actualizado a las 05:00 h.Conta que sempre tivo gañas de axudar e que desde hai dous anos por fin atopou como. «Sinto por primeira vez que o que fago é real, que consegue uns resultados reais», subliña Isabel Romero. Desde o 2018 esta veciña de Oleiros é a coordinadora en Galicia de Infancia Solidaria, a oenegué creada no 2005 en Madrid por Pepo Díaz cuxa misión é conseguir que se operen en España rapaces con graves problemas de saúde de países en vías de desenvolvemento. «O máis importante, do que me dei de conta e quero que a xente tamén o vexa así, é que axudar é máis sinxelo do que parece», di Romero.
-Acaban de marchar da súa casa David e a súa nai Clementina, os dous do Salvador. El operouse dunha estenoses aórtica no Hospital Teresa Herrera da Coruña grazas á vosa axuda.
-Si, segundo nos dixeron os médicos do Chuac, dentro das 140 operacións do corazón, á que se someteu David está considerada pola OMS como a cuarta máis complexa. Foi o 1 de abril pero a estancia na casa e a recuperación prolongouse por mor do covid-19, non podían viaxar e estiveron aquí catro meses.
-Como foi a experiencia?
-Ben, e iso que vivo nun piso con tres fillos, o meu marido e un can grande, pero ves que é verdade iso de que, onde comen cinco, comen sete. Contaba coa axuda dunha veciña que tamén é voluntaria. O rapaz e a nai durmían na súa casa e pasaban o día na miña. Entre as dúas encargámonos de que se sentisen como nunha familia e, durante a corentena, Clementina aprendeu a bordar e quere montar un pequeno negocio de venda de teas bordadas no Salvador.
-Ese é o voso papel? Dar un fogar?
-As familias que colaboramos dámos un teito e un sustento mentres dure a estadía. A diferenza doutras oenegués, nós non só traemos ao menor, tamén á súa nai para que non estea só nun momento tan duro. Veñen de países de América, pero tamén de Gambia ou Iraq, por pór dous exemplos. Ademais, desde Infancia Solidaria fanse todos os trámites, os rapaces só poden vir a Galicia, ou a outra das comunidades do país, se temos a autorización da Xunta. Para este ano temos permitidas oito operacións, todas no hospital materno da Coruña.
-Afecta a pandemia?
-O covid-19 foi un parón ao cortarse as viaxes de avión. Ademais, quedamos sen fondos porque todo o que tiñamos o destinamos ás familias de aquí. En Oleiros, por exemplo, entregamos 2.000 euros ao Concello que se repartiron en forma de bonos para a compra de comida no súper. Eran cartos destinados para mercar billetes de avión, por iso, agora máis que nunca, pedimos a colaboración da xente.
-De aí a campaña das máscaras?
-Si, os fondos que recademos con elas son para iso, para os billetes, porque hai algo certo: se eses rapaces non veñen, non van sobrevivir. Un paquete con dúas máscaras custa 8,90 euros. Poden ser de adulto ou de neno e, se mercas tres paquetes, aforras os gastos de envío. Fixen agora unha compra de 300 e vou tratar de darlles saída tamén por aquí, para evitar o trámite destes gastos de transporte. Necesitamos que a xente merque, necesitamos financiamento para os billetes. As intervencións estanse a retomar. O xoves chegou unha nena, Fátima, a Barcelona. Para setembro está previsto que veña un neno a Galicia.
-Ademais de recursos, precisan familias dispostas á acollida?
-Isto é a felicidade total. Atopei o meu sitio. Descubrín outra cara dos meus propios fillos e da miña familia. Agora vexo que calquera o pode facer. É certo que tes que saber que durante quince días, un mes ou o que dure a recuperación cirúrxica tes que garantirlles comida aos dous. E cariño, pero nunca vas estar só. Axudámonos entre todas. Dígoo en feminino porque a maioría somos mulleres.
«Queremos que os nosos fillos sexan maiores que axuden»
Desde que teñen coñecemento dun caso urxente ata que sae do quirófano, hai un intenso camiño no que a axilidade e a transparencia son vitais.
-Como é o proceso para que un rapaz se opere en Galicia?
-Infancia Solidaria colabora con oenegués doutros países. Son elas as que adoitan pórse en contacto con nós. Teñen que enviar un informe médico que acredite a doenza do cativo. Os médicos opinan e priorizan. Despois, aquí, en función do tipo de patoloxía, estúdase cal é o hospital máis axeitado e tamén se pode haber cerca unha familia de acollida. O seguinte paso é o de entregar ese informe e explicar a situación desa nena ou neno á autoridade sanitaria correspondente, en Galicia, ao Sergas. A Xunta ten que dar a autorización e asignar un hospital no que poida operarse. Por último, hai que contar cunha familia de acollida, tramitar o visado, algo que poder dar problemas segundo o país. Un neno de Sudán que estaba grave non chegou a tempo por este trámite. Logo, xa só queda mercar os billetes de avión para o menor e un familiar. Hai outra modalidade que son as expedicións médicas aos propios países para practicar alí operacións.
-Que tipo de doenzas tratades de antepoñer?
-A maioría dos rapaces veñen por problemas cardíacos. No materno do Chuac, no Hospital Teresa Herrera, hai un gran equipo, moi implicado, liderado por Víctor Bautista, pero trátanse patoloxías de todo tipo. Beizos leporinos, problemas auditivos, de ril...
-Por que o nome de Infancia Solidaria?
-Porque os socios, en realidade, son os nosos fillos. Teño tres, o máis pequeno ten 13 anos. Queremos educalos para que sexan adultos que axuden. Non atopo mellor xeito de ensinarlles.