Miguel Rey: «Como xogador de tenis de mesa fun como Mourinho no fútbol, normal»

Antonio Longueira Vidal
Toni Longueira CARBALLO / LA VOZ

ZAS

BASILIO BELLO

Atletas do Atlántico | «A clave como adestrador é saber explicar, entender ao xogador e darlle protagonismo», dice el preparador zasense

16 ago 2021 . Actualizado a las 22:37 h.

Es uno de los seleccionadores gallegos más jóvenes. Miguel Rey Amarelle (Zas, 1993) empezó a jugar muy pronto al tenis de mesa y en la actualidad se define como «medio profesional». Y argumentó: «Ademais de seleccionador galego de tenis de mesa en todas as categorías, coa excepción de veterano, imparto clases en concellos da zona, como A Baña, Zas, Santa Comba, Mazaricos, Vimianzo, Cee...». Claro que la crisis sanitaria limitó, y mucho, el trabajo formativo durante bastantes meses, aunque ahora empieza a recuperarlo con esta nueva desescalada. Eso sí, de forma, muy tenue, por la gran incidencia de los contagios.

Miguel Rey lleva las riendas del combinado autonómico, pero su vinculación más importante a nivel de clubes de la zona, la tiene en la Costa da Morte, con la Agrupación Deportiva Zas y el Vimianzo TM, aunque no pierde de vista otros dos elencos de la zona, como el Xogando Outes o la Sociedade Liceo de Noia: «O nivel do tenis de mesa é, polo xeral, moi bo na Costa da Morte, mellorou moito nos últimos anos», detalla Miguel.

En la actualidad, en Galicia se disputan tres ligas, de 36 equipos en cada una, entre 300 y 400 jugadores federados. Unos guarismos que todavía quedan muy lejos de las 80.000 licencias que, por ejemplo, tiene la pesca recreativa. En todo caso, el preparador zasense desea destacar el crecimiento que ha experimentado la disciplina en los últimos años: «Pasamos de ter poucos xogadores a ter na comarca unha liga, con equipos importantes. Pasamos de competir en categorías de baixo nivel a aspirar a fases de ascenso a competicións galegas e estatais de primeiro nivel».

Y de todos los jugadores a los que conoce y entrena a diario hay una que destaca por encima del resto: Jiaqi Guo, del Club del Mar de A Coruña. Una verdadera referencia en Galicia: «Sen dúbida é a mellor. Ten adestrador propio e é moi constante. Ten idade de benxamín pero se tivese que apostar a que nun futuro pode ser xogadora olímpica eu digo que ao seu nivel actual, si que pode. Gañou o campionato de España o Torneo Estatal... Todo».

Pensando como seleccionador, la clave, según él, para poder entrenar «é saber explicar, comprender ao xogador e darlle o protagonismo que merece». «A diferenza do fútbol, que é un deporte colectivo, o tenis de mesa é individual, polo que os éxitos e os fracasos son para ao xogador. De aí, a importancia de saber xestionar todo iso: as vitorias, as derrotas, a importancia dos adestramentos...». Sobre todo, teniendo en cuenta que un jugador de tenis de mesa precisa entre 3 y 4 horas diarias de entrenamiento para mejorar todas las facetas del juego, sobre todo los efectos.

Miguel Rey admite sin tapujos que como jugador no destacó mucho: «Algún torneo ca outro gañei, pero nada relevante. Como xogador de tenis de mesa fun como Mourinho no fútbol, normal». De ahí que resalte el papel del entrenador, independientemente de los éxitos logrados como deportista: «Maradona foi un gran xogador, pero como adestrador nunca destacou. Outro exemplo represéntao Benítez, un gran adestrador de fútbol que non brillou na súa faceta de xogador».

Por otra parte, y pese al crecimiento experimentado por el tenis de mesa, este todavía no alcanzó el nivel, por ejemplo, del pádel: «É certo. O pádel véndese moi ben. Sempre atopas a alguén do teu nivel co que poder xogar. Sempre se están organizando torneos, moitos deles para afeccionados, e iso non pasa co tenis de mesa». Y añadió: «Unha forma de impulsalo sería promovendo torneos e campionatos, aínda que non fosen oficiais. Simplemente para que a xente se anime a xogar e se enganche». Ahí también juegan un papel clave los concellos de la zona: «Canto custa unha mesa? No Decathlon por cen euros tes unha. Pos unha mesa nun pavillón ou nun colexio e os rapaces anímanse a xogar. Despois, cunha base asentada e consolidada, a nivel federativo xa todo sería moito más doado. Pero o importante é que se estimule a súa práctica, dende pequenos, senón o tenis de mesa non despegará nunca», advirtió.