Visones, culpables de una particular «matanza de Texas» en una granja de Vimianzo

Antonio Longueira Vidal
T. Longueira CARBALLO / LA VOZ

VIMIANZO

La estampa que se encontró el dueño de una finca le va a dar para unas cuantas pesadillas

12 dic 2018 . Actualizado a las 15:10 h.

Una verdadera escabechina fue lo que se encontró José Manuel Pereira Castiñeira cuando llegó a primera hora de la mañana de ayer a una finca de unos 200 metros cuadrados que posee junto al paseo fluvial de Vimianzo, un concello de la provincia de A Coruña de 7.270 habitantes. Lo que se topó fueron los cadáveres de una treintena de animales que cuidaba en la parcela. Algunos de los cuerpos, esparcidos por el suelo, estaban agrupados por especies, como las cobayas. Los atacantes no habían dado tregua.

El hombre se acercó al lugar, como hace habitualmente, para dar de comer a los animales, pero la escena que vio era dantesca: «Tiñan todos as cabezas arrincadas e os corpos quedaron espallados polo chan», apuntó.

Y mientras avanzaba en el relato fue enumerando las pérdidas: «Mataron faisáns, pavos reais, cobaias, patos mandaríns, patos de río, galiñas, perdices... Só se salvaron cinco ocas e dous pavos reais, o resto morreron todos».

No hizo falta recurrir a ningún investigador ni criminólogo para señalar al culpable. José Manuel Pereira lo tiene muy claro: «Pola forma de atacar e como deixaron os animais foron os visóns. Se fosen lobos, comeríanos ou levaríanos para outro sitio para comelos despois. Neste caso, foron matar aos paxaros e deixáronos alí mesmo, tirados no chan». Además, según explicó, la presencia de visones en el entorno de Vimianzo es muy habitual desde hace tiempo: «Hai moitos máis dos que a xente pensa, foron eles seguro».

Y mientras acusa a los visones, lamenta la muerte de sus animales porque les había cogido cariño: «Non son os cartos, porque as perdas poderían ascender a 500-600 euros, é o feito de que levaba catro ou cinco anos coa cría destes animais, día tras día. Pendente deles. Ademais, tal e como teño a leira, preto do paseo fluvial, os animais eran un atractivo para os que viñan pasear, sobre todo os nenos pequenos, que gozaban coa súa presenza».José Manuel Pereira Castiñeira ya piensa en repoblar la finca con nuevos ejemplares, «aínda que pouco a pouco, porque ademais do gasto isto require de traballo e paciencia». Pero no es la primera vez que sufre un ataque de estas características en el terreno: «Noutra ocasión, hai uns tres anos, fora o raposo o que me matara cinco animais, pero o de agora non ten xeito, foi moito dano o que fixeron».