«Gardaba os papeis de prata de paquetes e chocolatinas para facer estreliñas»
MALPICA DE BERGANTIÑOS
Cuando cerró la escuela de Leduzo Rosario llevaba 20 años de maestra allí. «O traslado foi como unha mudanza porque era como a miña casa. Acumulei de todo porque cando cheguei non había nada. Cando xa estaba en Aldeola houbo un concurso de postais de Nadal e nós fixemos unhas que se abrían e eran como unha ventaniña. Miñas compañeiras preguntaron de onde collera o papeliño transparente. Gardaba o dos ramos de flores. Foi unha costume que me quedou dos primeiros anos. Xuntaba os papeis de prata de paquetes das chocolatinas para facer estreliñas. Tiven que recoller toda unha vida de Diógenes», señala.
Recuerda que la inspectora se asombraba de que no pidiera el traslado para Malpica o para A Coruña, el destino más deseado. «No Nadal, Antroido e vacacions faciamos xa en Leduzo unha comida co que traían. Traían os nenos os avós ou as nais. As de aí eran maiores. Os nenos de tres anos que tiña eu tiñan moitos irmans, eran fillos da volta da tarde, pero en Aldeola eran novas y nas festas xa elas preparaban todo e quedaban elas na comida. Ese día acababamos ás sete da tarde ou máis e as miñas compañeiras preguntábanse por que estaba tanto tempo, elas que xa tiñan o coche acendido para ir á Coruña. Non hay moitos mestres que vivan onde dan clase», señala.
Reconoce que uno de los motivos de su jubilación fueron los ordenadores. «Tíñalle medo, non quero estar nun sitio onde teño que ensinar o que non sei», reconoce y recuerda como han cambiado las cosas. «Yo voy a pedir la baja por maternidad y esta señorita me va a sustituir», fue lo que dijo una maestra de Agualada en la delegación de A Coruña. Así logro Rosario su segundo trabajo.