A escritora Marilar Aleixandre ingresou o sábado na Real Academia Galega e fíxoo cun vibrante discurso («Voces termando na paisaxe galega») no que defendeu a paisaxe e o feminismo, pero tamén a importancia que a Costa da Morte -á que está directamente vencellada, a Toba-Cee, por motivos familiares- ten para ela dende un punto de vista persoal e literario, e que impregna parte da súa obra. Tamén Fina Casalderrey, na súa réplica, incidiu: «A curiosidade científica e a presenza do mito, a perspectiva de xénero, a influencia do mar, a Costa da Morte...» son unha preocupación constante desta autora «nada dúas veces: en Madrid e en Vigo»
A escritora e bióloga Marilar Aleixandre desenvolveu numerosos aspectos relacionados coa Costa da Morte. Os que seguen son extracto do seu discurso, pronunciado no paraninfo da Universidade de Santiago.
Os primeiros libros, a casa de Toba
«En Vigo, na casa de Antía Cal, escoitei por vez primeira un poema en galego, ¡Meu carriño! de Ramón Cabanillas, recitado por Antón Beiras Cal, e Antón, nunha visita a Madrid, tróuxome os dous primeiros libros que lin en galego, O atraso económico de Galicia, de Xosé Manuel Beiras e Longa noite de pedra, de Celso Emilio Ferreiro. Isto antes de me instalar en Galicia e mergullar en Toba na familia do meu compa-
ñeiro, Ramón López Facal. Aos Facais debo non só a aprendizaxe da lingua, senón tamén un imaxinario da Costa da Morte por min roubado na Casa de Toba, como
