Marcial Sar: «Foi todo moi rápido, en media hora ou tres cuartos, o barco afundiu»

Antonio Longueira Vidal
Toni Longueira CARBALLO / LA VOZ

FISTERRA

Ana García

El patrón del Porto Freixo Dos y los otros cuatro tripulantes fueron rescatados tras irse a pique su barco a ocho millas de Fisterra

11 nov 2020 . Actualizado a las 20:15 h.

El Porto Freixo Dos salió ayer del puerto de Fisterra sobre las cuatro y diez de la madrugada. Llevaba cinco tripulantes a bordo: Marcial Sar Domínguez; su hermano, José Ramón, Mario Marcote Castreje, Moudi Gueye y Ángel Manuel Insua Nemiña. Se dirigieron hacia una zona situada entre O Gorgullo y O Cupido, a unas 8 millas del cabo Fisterra. Iba en el puente Marcial Sar Domínguez, segundo patrón y maquinista, mientras su hermano, primer patrón, echaba una cabezada antes de empezar la jornada de pesca.

La embarcación, con base en Fisterra, casco de madera, 12 metros de eslora y construida en 1995, se dedicaba a las artes menores. Estos días iba a la volantilla. «Xurelo, abadexo, pescada... Pero, sobre todo, xurelo», relató ayer Marcial Sar Domínguez. Sobre las seis de la mañana, la tripulación largó el aparejo: «De súpeto, escoitei un ruído de popa e o motor parouse. Intentei arrancalo dúas veces, pero nada. O meu irmán subiu ata a ponte e eu baixei á sala de máquinas tras intentar, de novo, arrancar o motor». En aquel momento había brisa componente sur sureste y fuerte marejada con mar de fondo.

Ana Garcia

Cuando Marcial Sar, de 60 años, llegó a la sala de máquinas se encontró con que el agua entraba por la popa: «Escoitara un ruído no momento no que se parara o motor. Viña de popa, como se algo tocara na hélice, á altura do que nós chamamos a bocina». Y añadió: «Foi todo moi rápido, en media hora, tres cuartos, o barco afundiu».

Alerta y avisos por radio

Antes de que el Porto Freixo Dos se fuese a pique, a la tripulación le dio tiempo de lanzar la alerta a Salvamento Marítimo y de avisar por radio a varios pesqueros que faenaban por la zona, entre ellos el Sempre Airiños, cuyo patrón, Gustavo Fábregas, cambió de rumbo y puso proa en dirección al barco en apuros. Quince minutos después, ambos pesqueros se encontraron. Pero el Porto Freixo Dos estaba ya condenado: «Metéramos dúas bombas de achique, pero non serviron de nada, entraba moita auga. Cando baixei por última vez chegábame ata a cintura. Subín e díxenlle ña xente que collera os chalecos e o que puideran. Nós collemos a documentación e algún aparello e saltamos á balsa salvavidas e, dende alí, recolleunos o Sempre Airiños».

La tripulación fue trasladada sana y salva al puerto de la localidad. «Atopámonos ben. Tiñamos algo de medo; é normal, porque foi todo moi rápido». Los marineros fueron testigos del hundimiento del Porto Freixo: «Primeiro escorouse a estribor, logo enderezou un pouco e afundiu de proa, pese a que a vía de auga foi na popa. Cremos que foi así porque o barco tiña unha gran bodega na proa que fixo presión». El pesquero se encuentra a unos 140 metros de profundidad y a unas 8 millas del cabo Fisterra.

Los mensajes de ánimo no se hicieron esperar en las redes sociales. Entre ellos, los de la peña del club de fútbol de la localidad del barco, Rapacollon's Big Band.

El patrón del Sempre Airiños: «Intentamos amarrar o barco ao noso, pero a forte marexada impediuno»

Al ver que la situación se complicaba y que el motor no arrancaba, la tripulación del Porto Freixo Dos dio la alerta a Salvamento Marítimo y a los barcos de la zona. El primero en llegar en auxilio fue el pesquero Sempre Airiños, también de Fisterra. Su patrón, Gustavo Fábregas Riveiro, relató su versión de lo ocurrido: «Decidíramos cambiar de rumbo [para ir a faenar] e deixamos ao Porto Freixo Dos». Al poco rato recibió una llamada de radio de Marcial Sar Domínguez: «Dicía que o motor non lles arrancaba e que tiñan unha vía de auga. Demos media volta para ir xunta eles». El Sempre Airiños tardó «uns quince ou vinte minutos en chegar» hasta el barco averiado. Pero no pintaba nada bien la cosa: «Tiña unha gran cantidade de auga e vimos aos tripulantes cos chalecos salvavidas postos». «Intentamos amarrar o barco deles ao noso, pero a forte marexada impediuno», añadió. Para entonces, el Porto Freixo Dos estaba condenado a irse a las profundidades: «Coas bombas de achique que levamos nos barcos e cunha vía de auga tan importante é imposible salvalo. Se fóra a Salvamar Altair aínda podería facerse algo, pero é que todo sucedeu moi rápido porque en media hora afundiu».

Sucedió todo de forma tan súbita que, cuando llegó la embarcación de Salvamento desde la base de Camariñas al lugar de la alerta, el pesquero ya se encontraba en el fondo del mar, a 8 millas de cabo Fisterra.