«A dilixencia que facía a ruta entre Fisterra e A Coruña en 1905 facía parada en Baio e en Paiosaco»

La Voz CARBALLO / LA VOZ

FISTERRA

19 ago 2017 . Actualizado a las 05:00 h.

O?’?Estanco es historia viva de la evolución de la comarca de Bergantiños. Atendía a tratantes de ganado que proliferaban allá por la posguerra, taxistas, transportistas, obreros, comerciales... «Era parada obrigada para moitos que ían á Coruña, Carballo ou Fisterra», dijo Lolo Angeriz. Posteriormente fueron los turistas y clientes habituales, los que, gracias al boca a boca, acudían a Purita a probar sus manjares gastronómicos: «Aínda agora que non damos de comer, salvo os domingos de feira, vén moita xente pedindo que lles fagamos». Angeriz guarda como oro en paño numerosos documentos, libros de contabilidad y fotografías de los inicios de O?’?Estanco: «A dilixencia que facía a ruta entre Fisterra e A Coruña, alá polo 1905, tiña dúas paradas obrigadas no percorrido: Baio e Paiosaco». Ahora, los días de feira (primer y tercer domingo de mes) las 73 mesas se quedan cortas ante la avalancha de clientes. Son jornadas maratonianas que requieren de mucho personal: 18 empleados, más Santi y Lolo. Cada mañana, O?’?Estanco despacha una media de 400 desayunos.

Pero este negocio es mucho más que números: «A miña nai sempre me dicía que un dos seus mellores clientes foi Gumersindo Rey e os seus empregados. Tamén os Corzo, que rexentaban o antigo club de hípica; os condes de Anzobre e os da autoescola Benigno». Lolo tiene también lazos más o menos directos con el dueño de Hierros Añón, Manuel Añón: «É o meu primo segundo e casou no Estanco. O seu pai, Manolo, fundou a siderurxia. A miña aboa materna e a súa aboa paterna eran irmás, fillas dos fundadores do Estanco, os bisavós Eladio e Pura».