«Se non é pola gata morremos todos»

Antonio Longueira Vidal
Toni Longueira CARBALLO / LA VOZ

CORISTANCO

Ana García

Un joven coristanqués relata como los maullidos del felino lo salvaron a él y a su familia de morir en un incendio en la casa

10 mar 2019 . Actualizado a las 17:11 h.

Ángel Espasandín Rodríguez tiene 26 años y es ganadero de profesión. Reside con su familia en San Xusto número 3, Coristanco (6.177 habitantes). Dirigen una explotación con 83 vacas y este martes, como suelen hacer todos los martes de entroido, se juntaron para disfrutar de una exquisita cena familiar.

Sobre la una de la madrugada se levantaron de las sillas porque el miércoles había que trabajar. Eso sí, la madre de Ángel, Carmen, no se fue para cama sin antes meter la loza en el lavavajillas y ponerlo en funcionamiento. La familia reside en la primera planta de una vivienda unifamiliar.

En torno a las tres de la madrugada, Ángel, que se encontraba completamente dormido, escuchó «como se un prato caera ao chan na cociña e a gata comezou a miañar». Pero no le dio importancia. «Pensei que estaba soñando», argumentó. Apenas medio minuto después, el mismo ruido: «Espertei e pensei que a miña nai non gardara á gata e quedara na cociña xogando, non lle din importancia e ía deitarme de novo cando escoitei outro ruído forte procedente da cociña e a gata miañaba sen parar. Levanteime e cando abrín a porta da habitación entrou de súpeto un fume negro que non me deixaba ver o resto das habitacións».

Desesperado, Ángel Espasandín comenzó a gritar para despertar a los otros cuatro integrantes de la familia: «Fíxeno dúas ou tres veces e non me contestaban e o peor é que non podía saír da habitación. Non vía nada e tiña medo a coller unha intoxicación polo fume».

Por suerte, su padre le contestó: «Díxenlle que espertaran porque había lume na casa. Intentei saír do meu cuarto para axudar á familia a fuxir, pero foi imposible».

Salto por la ventana

Ángel optó por un plan B: «Estabamos todos como paralizados, como sen saber que facer e sen poder saír das habitacións. Entón pechei a porta do meu cuarto. Collín a carteira e o móbil e saín pola fiestra. Saltei cara o tellado dunha casa pegada á nosa. Haberá uns 2,5 metros de altura. Berreille a uns veciños para que nos axudaran, mentres eu baixaba ao chan e rompía a porta principal da casa», lo que le supuso varios puntos de sutura en una pierna.

Para aquel entonces, las llamas se habían apoderado de la cocina. «Collín unha mangueira que tiña fóra da casa á altura da cociña e botei auga cara dentro. Logo tratei de subir as escaleiras, pero foi imposible».

La rápida intervención de los equipos de emergencias facilitaron las cosas. Agentes de la Guardia Civil de Carballo fueron los primeros en llegar y ayudaron a los afectados a salir de casa. Salvaron la vida los cinco integrantes de la familia. El fuego se había originado, precisamente, en el lavavajillas.

Una vez pasado el susto, Ángel Espasandín tiene claro quién es la verdadera heroína. Se trata de una gata que ni siquiera tiene un año de vida. Llegó a sus vidas como un regalo que le hizo la novia de su hermano: «Se non é pola gata morremos todos». La humareda fue lo suficientemente densa como para «deixarnos a todos mortos». Michi, como se llama el felino, no suele quedar nunca sola en la cocina por las noches, «pero o martes esquecéusenos gardala e escondeuse debaixo dun sofá da cociña e non nos decatamos diso, por sorte».

Ángel Espasandín reconoció haberlo pasado muy mal. Tenía las pulsaciones a mil: «Pensei no peor cando saltei da fiestra á o tellado da casa do lado. Ao final todo quedou nun susto. Os danos na cociña e no resto da casa pódense arranxar, a familia, por sorte, está ben, que é o importante». Dos personas fueron evacuadas por inhalación de humo y Ángel, por un corte en una pierna. «Estamos todos ben», reiteró Ángel Espasandín.