Bergantiños crece Á Beira dos Miúdos

CARBALLO

JOSE MANUEL CASAL

11 jul 2014 . Actualizado a las 07:00 h.

Ser madre (o padre) no parece tarea fácil, pero si a uno le ayudan quizás vaya mejor. Para eso está Á Beira dos Miúdos, una entidad que, desde abril del 2013, vino a engrandecer el nivel de asociacionismo de Carballo, aunque está abierta a consultas llegadas de cualquier parte. Á Beira dos Miúdos trabaja «para o acompañamento da maternidade, crianza e educación respectuosa». La preside África Albertí (Barcelona, 1974), psicóloga especializada en infantil y maternidad. Ella, según cuenta en un perfecto gallego, aterrizó en la capital de Bergantiños, de donde es su marido, hace unos cinco años. Se preparaban para el nacimiento del primer hijo y pensaron en un lugar tranquilo para criarlo. Eligieron Razo, donde aún residen a día de hoy. Tenía 8 meses el pequeño, y dos años más tarde, llegó un hermano.

Fue en el verano del 2012 cuando África y otras madres -además de profesionales de un ramo similar- pensaron en crear una entidad de apoyo a los futuros progenitores, sin ánimo de lucro. África, Carmen y Maite integran la junta directiva. Veían que había agrupaciones de este tipo en otras localidades, como Culleredo, A Coruña o Cee, pero faltaba en Bergantiños. Así que se pusieron manos a la obra, y desde abril del 2013 ofrecen asesoramiento a las madres desde la etapa de embarazo hasta que el niño es adolescente, «sempre cos principios da educación respectuosa co momento vital do cativo, e dándolle moita importancia á parte emocional». Esto es, «crianza con apego», no tanto centrada en las necesidades de los adultos, sino en las de los pequeños. Desde Á Beira dos Miúdos se asesora en lactancia materna, hay grupos de posparto y crianza y también se preparan obradoiros de comunicación o psicomotricidad relacional. Lo que pretenden es «dotar aos pais das ferramentas necesarias para educar dende o respecto, sempre e cando sexa algo no que nós poidamos axudarlles. Cando é preciso derivamos aos profesionais correspondentes».

La asistencia a los grupos de posparto, por ejemplo, es variable. A veces quince familias, a veces menos, pero el camino está iniciado. Cuenta África que hay muchas consultas a nivel individual, peticiones de asesoramiento sobre los distintos momentos vitales. Tienen página web (http://abeiradosmiudos.blogspot.com.es/), pero también resuelven dudas y se pueden contactar por teléfono (vienen especificados online) e incluso por correo electrónico, método que eligen muchos: «Parece que custa menos escribir», bromea. Ante las preguntas, también despliegan amplias recomendaciones de bibliografía especializada.

Tema clave: el parto. En Á Beira dos Miúdos informan a las madres de cómo pueden defender «os seus dereitos» en un hospital, de cara a que sea un proceso respetado y natural. «Hai moitas dúbidas nese aspecto, pero cada vez se está volvendo máis ao de antes, cada vez se busca máis un parto menos instrumentalizado, con menos intervención. O parto non é unha enfermidade», razona África. La alimentación y lactancia materna es otro punto a tratar: en este sentido, intentar derribar mitos. ¿Puede una madre fumadora dar el pecho a su niño? Por supuesto. «Outro falso mito é que o biberón é máis cómodo que o peito. ¡Para nada! O peito lévalo contigo, e hai que ter en conta todo canto os protexe ese leite materno». Hasta los seis meses en exclusividad y aconsejable hasta los dos años o más es la indicación de la Organización Mundial da Saúde (OMS), cuyas propuestas también sigue la asociación en cuestiones como el sueño. «Somos defensoras dos beneficios de compartir a noite, do sono conxunto, aínda que non sexa compartindo cama», dice África. Rechazan el método Estivill: «Claro que o neno aprende a durmir só despois de chorar, pero é un neno, non un can. Hai pequenos aos que non lles afecta tanto, pero noutros si que queda no profundo unha grande sensación de abandono». Las posibilidades están ahí y a lo que ayuda la entidad es a informarse de ellas.