Verónica García Brea: «Ante un cancro infantil é importante que as familias non se sintan soas»

m. x. blanco RIBEIRA / LA VOZ

RIANXO

Incide na importancia de que os pais busquen axuda para levar mellor o duro golpe

29 oct 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

No 2014, despois dun mes de probas e ingresos, Verónica García Brea recibía a noticia de que o seu fillo tiña leucemia. Na procura de información, acudiu a un encontro de Asanog, a asociación de axuda a nenos oncolóxicos de Galicia. Aínda se emociona ao lembrar o apoio e o cariño que recibiu aquel día. «Fun consciente da necesidade de non estar sós, de acompañarnos para que o pau que nos acababa de dar a vida fose menos duro», lembra. O seu pequeno superou a enfermidade, pero ela segue na primeira liña do colectivo. Co fin de recadar fondos, a entidade levará a cabo en Rianxo unha andaina o vindeiro día 6.

-Que obxectivos ten Asanog?

-A asociación naceu no 2012, da man dun grupo de familias afectadas. O obxectivo principal é contribuír ao mellor estado dos nenos oncolóxicos e dos seus familiares, tanto no aspecto médico como psicolóxico, asistencial, laboral, económico... traballando para impulsar e mellorar a atención e a asistencia sanitaria. Á vez, traballamos por mellorar a súa calidade de vida.

-Que fai necesaria a existencia dunha asociación deste tipo?

-Cando estás nunha situación límite e nun ámbito que non coñeces, resulta imprescindible que falen no mesmo idioma ca ti. Para a Administración é moi complicado ir ao detalle de cada familia e cada neno, as redes de contacto teñen que ser o máis próximas posibles. As nais e pais afectados somos os que mellor podemos entender ou valorar o que fai falta en determinados momentos. Tanto para Asanog como para calquera asociación, é un obxectivo suplir todas as carencias ou necesidades que o sistema non cubre; pero sobre todo estamos para colaborar, o importante é a atención de todos os afectados, e xunto cos profesionais que forman parte da entidade, queremos chegar a todo aquel que o precise.

-Como se lle presta axuda aos nenos con cancro?

-Cando un neno está enfermo, a súa rutina cambia. O seu desenvolvemento académico pode decaer, o mesmo que a súa capacidade de atención e comprensión, e neste momento, o neno e a súa familia están centrados nas preocupacións que teñen que ver con entender a enfermidade e o tratamento, ao tempo que asumen o cambio físico e emocional. Sen embargo, segue sendo un neno e se lle deben ofrecer todas as posibilidades para continuar co seu crecemento. Na asociación contamos cun equipo interdisciplinar constituído por psicólogos clínicos, traballadores sociais, educadores e monitores que traballan coordinados para atender todas as necesidades que un neno poida ter.

-E para axudar ás familias?

-Outro dos obxectivos da asociación é acompañar á familia en todo o proceso, axudándolle dende o diagnóstico a asimilar a noticia, preparando toda a documentación necesaria e informando das axudas que teñen á súa disposición. Durante o tratamento intentamos axudar na adaptación á súa nova realidade, poñer todos os medios para que sexa o máis doada posible, con actividades para nenos e pais, apoio psicolóxico, económico...

-Son os eventos solidarios un piar fundamental no financiamento da entidade?

-Efectivamente, os eventos que facemos tanto propios como os organizados por colaboradores son un dos piares máis importantes. Aparte dos fondos que se poidan conseguir, este tipo de campañas de divulgación son imprescindibles para ter apoio social, e o cariño da xente que participa e dedica o seu tempo é unha recarga de enerxía para todos os afectados que poden acudir e para todos aqueles que traballamos polo benestar dos nenos e nenas.

-Cal é nestes intres a gran necesidade de Asanog?

-Para continuar con todos os proxectos precisamos de fondos e colaboracións, incorporar novos socios e, por suposto, o traballo dos voluntarios, que en moitas ocasións facilitan a realización de calquera tipo de actividade e nos dan unha lección de solidariedade continua.

-Que ideas ten Asanog enriba da mesa?

-Seguir traballando en iniciativas relacionadas ca atención sanitaria ao paciente oncolóxico e a súa familia, levar a cabo campañas de divulgación e sensibilización do cancro infantil e fomentar a investigación. Somos unha asociación pequena pero con grandes obxectivos e moitas ganas de axudar.

-Que mensaxe lle trasladaría a unha familia que loita contra un cancro infantil?

-É difícil, porque no fondo non me gustaría ter que responder a esta pregunta. Aínda así, hai que lanzar unha mensaxe de positividade, trátase dunha loita dura e constante, pero cada vez con mellores resultados. Ante un cancro infantil é moi importante que as familias non se sintan soas, que non teñan medo en pedir axuda. Cada familia ten os seus tempos e hai que respectalos, pero cando o precisen, que conten con todos aqueles que están dispostos a botarlle unha man.