El confinamiento acelera el belén de la Navidad de Boiro

BOIRO

cedida

Carlos Nieto ha aprovechado estas semanas para construir gran parte de la representación

05 may 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

Muchos barbanzanos han dedicado estas semanas de encierro obligado a dar rienda suelta a todo tipo de aficiones, y entre ellos está el boirense Carlos Nieto, que no ha parado de trabajar en el que será el nuevo belén municipal de Boiro. «Siempre suelo empezar en enero a construir las piezas, pero voy a un ritmo muy lento. Este año, entre el confinamiento y que estoy de baja laboral, ya tengo adelantado más del 40 % del diorama», apunta.

Su intención es que el nacimiento municipal pueda estrenar en diciembre otra maqueta, «porque hay que ofrecer algo nuevo todos los años para que la gente venga a verlo», argumenta el boirense, que lleva desde el 2012 especializándose en la contrucción de belenes.

De hecho, aunque desde niño siempre le gustó esta afición, no fue hasta hace relativamente poco cuando se decidió a ponerla en práctica, y hoy en día ya elabora todas las piezas y decorados, a excepción de las imágenes. «Si haces un belén vistoso, pero no tiene unas figuras acordes, no luce. Las figuras son tan importantes como el montaje», reconoce.

Material de reciclaje

En este sentido, reconoce el gran valor de las imágenes de barro del belén de la iglesia de Santa Baia, «que son exclusivas y fueron elaboradas artesanalmente». También es manual y muy minucioso todo el trabajo que realiza Carlos Nieto, que emplea mayoritariamente materiales de reciclaje para sus belenes. «Son restos de poliestireno expandido que va sobrando de las obras», a lo que hay que añadir que tiene que comprar yeso y pintura.

Además de dar un gran empujón al nuevo belén municipal boirense, Nieto también ha aprovechado estas semanas de confinamiento para hacer un pesebre para su casa, «porque no tenía ninguno. Ya se sabe, en casa de herrero, cuchillo de palo».

O día 5 de maio do ano 1945, as tropas americanas entraron no campo nazi de Mauthausen. Os republicanos recibiron as tropas aliadas co seguinte cartel: «Os españois antifascistas saúdan ás forzas liberadoras». A presenza de españois nos campos de exterminio nazis non é senón unha manifestación máis a modo terror franquista.

Desta maneira comeza Xoán F. Callón, historiador, o caderniño número 7 da colección Episodios Republicanos Barbanzáns. Este exemplar, titulado Barbanceses en Mauthausen, está elaborado como unha homenaxe a eses 14 conveciños nosos que estiveron internados nese campo da morte.

Os republicanos españois non acabarían nos campos nazis de non ser por propia decisión de Franco. Alí, en Mauthausen, máis de 8.000 españois, deles máis de 100 galegos, e destes galegos 14 eran veciños da nosa comarca. Deses máis de 8.000, uns 4.900 foron asasinados. A maioría eran republicanos que pasaran a Francia no ano 39. Alí loitaron contra os nazis a partir do ano 40, e moitos foron feitos prisioneiros polos alemáns.

Alí foron tratados como prisioneiros de guerra, cos seus dereitos. A decisión sobre a súa vida e morte foi tomada por Franco, co asesoramento do ministro Ramón Serrano Suñer, cuñado do ditador. A finais do ano 40, selouse o destino destes nosos compatriotas. O ditador español fixo todo o posible para que eses cidadáns foran deportados a campos de exterminio. Dous terzos serían convertidos en cinza e fume.

Como antes dixemos, o 5 de maio do 45 foi a liberación de Mauthausen. Non obstante, para os republicanos españois a alegría non foi completa. O goberno de Franco non os quería. Pasaron un mes máis no campo de exterminio nazi. Moitos outros presos marchaban aos seus países, pero eles non podían volver a España. Traizoados por Franco, que lles negaría a condición de españois, foron abandonados á súa sorte. Moitos encontrarían asilo en Francia. Saíron de Mauthausen con vida, pero eran apátridas.

O caderniño de Xoán F. Callón fai un completo repaso da vida deses españois en Mauthausen. Fálanos de como saíron ao exilio, no 39, de como loitaron contra os nazis, e o seu apresamento tras da caída da fronte francesa, no 40, e fálanos tamén das reunións do goberno de Franco coas autoridades nazis para deportalos a Mauthausen. A segunda parte explícanos o funcionamento do campo de concentración. Os experimentos científicos levados a cabo polos nazis, convertendo os presos en cobaias. Algúns dos nosos conveciños foron utilizados como cobaias, no castelo de Hartheim, a cinco quilómetros de Mauthausen.

Finalmente, fálanos da súa liberación, no ano 1945, e enumera a eses 14 veciños do Barbanza, Muros e Noia que alí estiveron prisioneiros. Explica, ademais, datos biográficos deses prisioneiros. Dos 14 que estiveron alí, oito foron asasinados nese campo de penuria e morte.