O noiés presentará o seu novo libro o vindeiro 29 de abril no centro social de Boiro
15 abr 2022 . Actualizado a las 05:00 h.Viaxar polo mundo descubrindo lugares descoñecidos é a paixón de Xerardo Agrafoxo (Noia, 1952). O escritor noiés presentará o vindeiro 29 de abril a súa nova obra: Nas terras vermellas do Brasil. Desde pequeno soñaba con visitar o país: «Sempre quixen coñecer se existía unha realidade máis aló dos carnavais e de Río de Xaneiro». Despois dun periplo de 45 días no país brasileiro, narra neste novo traballo as súas vivencias desde Recife ata Río, pasando por Salvador da Baia e Sao Paulo. O título do libro reflexa «a cor vermella da terra da mata atlántica, e o sangue derramado das vítimas da violencia diaria existente no país».
Facéndose pasar por un brasileiro máis «coa vestimenta habitual de alá», conta que non tivo que enfrontar ningún problema durante a súa estancia. Na súa chegada decatouse de que «a principal lacra que reside nas cidades e nos pobos é a violencia asociada ao narcotráfico e ao crime organizado». Brasil é considerado un dos países máis perigosos do mundo, pero, segundo di, se te toman como un máis «pódese visitar con tranquilidade». Así, puido coñecer a súa cultura, tradición, política, historia e relixión, das que tomou nota para escribir o seu novo libro.
Riqueza paisaxística e cultural
Da súa andaina destaca a riqueza paisaxística, cultural e patrimonial do Brasil. Agrafoxo sinala que gozou moito «do sabor portugués que se sinte nas cidades que foron colonizadas».
Partindo de Recife, atravesou o nordés, que lle lembrou a Castela polas amplas e secas terras. Continuou a súa aventura pola selva, onde quedou «abraiado coa mata atlántica, a parte máis húmida da selva tropical». Así mesmo, sorprendeulle «o contraste de ter unha paisaxe tan rica e unhas aldeas tan pobres, sen capacidade para explotala».
Como bo literato buscou unha traxectoria que lle permitira visitar lugares simbólicos para a literatura. O viaxeiro, así se define o noiés, estivo na vila histórica de Paraty, «onde naceu e viviu a brasileira Julia da Silva, nai do Nobel de Literatura Thomas Mann». A beleza do patrimonio cultural, comenta, é incríbel, pero resalta o relacionado con Portugal. «A cidade de Ouro Preto é Patrimonio da Humanidade e de obrigada visita», indica o autor.
O doutor en Historia e Xeografía sinala que hai que ter en conta que «en Brasil, a metade da poboación é o que denominan PPI». Estas siglas corresponden á definición das persoas pretas, pardas e indíxenas. Nun país democrático, onde o racismo é outra das grandes problemáticas, sorprendeulle que «tras o esforzo da esquerda por integrar a todos os colectivos, agora a tendencia sexa votar á dereita». Falando coa cidadanía entendeu o porqué deste cambio, a pesar de lograr que a muller teña unha maior presenza no ámbito político.
Perda de confianza
Pon como exemplo o acontecido en Estado Unidos, «que pasaron dun presidente negro a un racista, o país brasileiro perdeu a confianza na esquerda». En Brasil, os votantes «cambiaron a un meniño pobre que foi ascendendo nos sindicatos, como foi Lula da Silva, polo fascismo de Bolsonaro».
Pero sempre hai un motivo. Os casos de corrupción da esquerda, os gastos ocasionados polos Xogos Olímpicos e polo Mundial de fútbol, afirma, provocaron un aumento de empobrecemento entre a poboación. Ademais, o intento do expresidente Da Silva de seguir gobernando desde o cárcere «xerou desconfianza e descontento».
Por outro lado, «a campaña das tres bes levada a cabo por Bolsonaro provocou a derrota final da esquerda». Estas tres bes facía referencia ás balas das armas que «deixan falecidos a diario»; o boi, que representa ao sector gandeiro; e a biblia coa que se aludiu «á migración de evanxelistas estadounidense que se expandiron por Brasil».
No aspecto económico, o noiés asegura que en pouco tempo «o país converterase na quinta potencia mundial. Na costa de Río de Janeiro acaban da atopar unhas bolsas de petróleo pre-sal, argumenta, que teñen intención de explotar ao máximo».
Ao remate, o historiador xa estaba pensando na súa próxima viaxe. «A miña paixón é coñecer o descoñecido para min, para achegarlle as miñas vivencias á xente», conclúe coa mente posta no seguinte destino: Colombia.