Diego Hermo, Xaxá: El remero pobrense que conquistó el País Vasco

Álvaro Sevilla Gómez
Álvaro Sevilla RIBEIRA / LA VOZ

BARBANZA

CEDIDA

Formado en Perillo, se retira este año tras ganar su quinta Liga ACT y su segunda bandera de La Concha

26 sep 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

Hablar de Diego Hermo (Noia, 1982) es hacerlo de uno de los mejores embajadores del remo gallego en el País Vasco. Nacido en Noia y criado en A Pobra, su carrera en el banco fijo arrancó tarde. Fue a los 20 años, en Perillo, aunque siendo un crío ya había saboreado las mieles del agua y la sal en el Club Remo Puebla, en un verano corto, pero a la vez intenso. Tras mudarse con su familia a León, y luego recalar en A Coruña, Xaxá, como le conocen, vio la oportunidad de volver a probar. Arrancó en ese instante una trayectoria que esconde cinco Ligas ACT y dos banderas de La Concha. La última, este mismo verano, y que logró estando él dentro de la trainera. Era la espina que quería quitarse.

«Foi un ano perfecto, mellor imposible», destaca el hasta este verano remero en el Itsasoko Ama de Santurtzi: «Levaba dous anos en Perillo como remeiro e adestrador. Foron nos que non estaba competindo a nivel da Liga ACT e pensei que podería ter perdido chispa. Fun para Santurtzi cun pouco de medo. Non coñecía a gran parte do equipo, pero atopeime que todo foi moi sinxelo, a xente era moi amable, había moi bo ambiente».

Allí se encontró con el moañés Nando Rúa, los mecos Óscar Viúdez, Chila y David Iglesias, Risi; y este curso con el boirense Javier Sayáns: «Eu traballo na Coruña, adestraba en Perillo e viaxaba os fines de semana. O primeiro ano ía con Nando no coche, este tocoume viaxar só máis veces porque el ía en avión». Fue el sacrificio para lograr dos ligas consecutivas y este año sacarse la espina de La Concha: «Era a última bala e saíu ben. Mereceu a pena. Son unha persoa competitiva, que lle gusta a adrenalina de pelexar por gañar. É unha satisfacción, pero non só por conseguir bandeiras, senón porque despois de adestrar tanto tempo ves os froitos. É algo especial».

Explica con detalle como fueron sus inicios en A Pobra: «Viñeron ao colexio a buscar xente e eu apunteime. Ao principio saiamos en bateis para probar. O ano seguinte xa empecei a remar alí». Tenía 11 años, justo cuando su familia se mudó para León: «Ata os 20 non volvín a remar. Pero gustarame aquela experiencia. Estiven xogando ao baloncesto, pero en canto nos mudamos a A Coruña preguntei en Perillo para adestrar».

Confiesa que aunque arrancó tarde, no lo ve como un hándicap. Y vista su trayectoria, no cabe duda de que tiene razón: «O remo é un deporte moi sacrificado a nivel físico, pero tamén no mental. Quéimaste moi pronto. Hai rapaces que empezan, que pasan cinco anos en categorías interiores e cando chegan a sénior marchan. Queren saír cos amigos, moitos abandonan. Hai pouca xente que aguanta».

Afirma que la técnica se puede ganar siendo ya adulto: «Cóllela no mar. É coma todo. O máis importante é saír á auga. A xente que é pouco coordinada lévalle máis tempo, pero no meu primeiro ano en Perillo xa competín en todas as probas. Dende o primeiro día que entrei non me perdín un adestramento, tamén me deron moita caña, ensináronme e corrixíndome. Cada vez intentaba esforzarme máis».

 La trayectoria

Entre el 2002 y hasta el 2009, Xaxá militó en Perillo, con algún parón por motivos laborales. Fue en el 2011 que firmó por Kaiku, donde dio un salto de calidad. Aunque ya había ganado banderas gallegas, comenzó a pelear por las competiciones nacionales:

«Non estaba acostumado a remar con xente tan forte. Pero aínda que estivera rebentado dicíame ‘se este pode, eu tamén». Los tres primeros años ganó tres ligas consecutivas. También una Concha, que tuvo que seguir desde la zódiac. «Tamén gañamos o campionato de España no 2013».

En el 2016 firmó por Tirán: «Estaba algo queimado das viaxes, pero quería seguir remando». Allí estuvo una temporada, antes de regresar a Kaiku, donde pasó dos más. En el 2019 militó en Perillo antes firmar por Santurtzi. Ahora, dice que le ha llegado el momento de decir adiós a una pasión que le llevó a recorrer más de 40.000 kilómetros al año: «Está a familia, os amigos, o traballo. Deixas de facer moitas cousas que querías. Creo que xa o din todo, e conseguín o obxectivo de gañar unha Concha remando. Xa estaba previsto retirarme o ano pasado, pero ao final aguantei». Xaxá dice adiós al remo, que pierde a su mejor embajador gallego en el País Vasco.

FICHA

Los kilómetros: Xaxá afirma que cada temporada realiza unos 40.000 kilómetros en coche para poder competir con los equipos vascos.

El adiós: El pobrense, aunque nacido en Noia, afirma que toca centrarse en la familia, amigos y descubrir nuevas aficiones.

Foto antigua

Xaxá en sus inicios en la bancada de Perillo, cuando ganó el campeonato gallego. Reconoce que es una etapa clave en su carrera, ya que le ayudaron para formarse como remero y deportista.