Juan Casto: El pobrense que ha sabido plasmar en un libro cómo funcionan las neuronas

Juan Casto Rivadulla nació en A Pobra hace medio siglo. Desde siempre mostró un gran interés por la ciencia, lo que lo llevó a estudiar Bioloxía en la Universidade de Santiago y a hacerse doctor en Neurociencia. Después de pasar una temporada trabajando en Estados Unidos, actualmente es profesor de Fisioloxía en la Universidade da Coruña. Además del investigar en el laboratorio y de dar clase -ocupaciones que lo tienen entretenido gran parte del día- comparte con personas no profesionales todas las historias que tienen que contar las neuronas. Se trata de diferentes programas cuyo hilo conductor es la divulgación científica: «É o meu traballo da fin de semana, por así dicilo. Divírtome moito facendo estas cousas. Tamén no laboratorio, pero é unha tarefa moi diferente».

Un enamorado de la ciencia al que le dieron la oportunidad de escribir sobre lo que más le gusta: «Propúxomo a Editorial Galaxia e pareceume unha idea interesante. Como dar charlas, escribir é algo que me atrae moito, polo que me pareceu un bo proxecto». Una iniciativa que nació con el fin de transmitirle cuestiones neurocientíficas a los más jóvenes: «Ademais da proposta, gustoume o público ao que ía dirixido. Vino como algo diferente e sobre o que nunca se traballara». Aunque al final este no fue el resultado: «Fixémolo pensando nesa etapa da vida, pero a sorpresa foi a boa aceptación que tivo entre o público adulto. A acollida foi marabillosa».

A que cheiran as cores? destaca por el tono coloquial con el que está escrito. «É un libro que se le moi rápido, un pouco tamén polo obxectivo inicial de dirixirnos a xente moza. Ademais, o texto compleméntase moi ben coas ilustracións de Nuria Díaz. Isto fai que sexa máis doado lelo e quedar cos conceptos», apunta. Un trabajo de divulgación cuyo fin es, sin duda, aprender: «Quero transmitir coñecementos. Non é un libro de divulgación que non serve para nada. Está escrito con ese ton coloquial precisamente para que sexa fácil de ler e, así, aprender. É algo próximo».

De hecho, lo hizo pensando en su otra vocación, la divulgación: «A obra está estruturada coas preguntas que me ían facendo nas charlas, o que che permite lelo sen seguir unha orde fixa. As respostas resultaban sorprendentes, e eu guieime por iso». Repetir la experiencia es algo que no rechaza, aunque por el momento tampoco lo tiene en mente. «Quedáronme preguntas e respostas para escribir unha ducia de libros máis. Gústame moito e é algo que non descartaría, aínda que polo de agora non o teño na miña axenda, que ademais está a tope», bromea.

Acercar conceptos

Frente a otras ciencias, la facilidad de transmisión y conexión es una de las grandes ventajas de la neurociencia: «Todos temos un cerebro, polo que resulta máis doado acercarlle os conceptos á xente. Noteino escribindo e percíboo coas charlas. É fácil conectar co público, por iso é máis fácil ter éxito». No le quita valor a su trabajo, sino que lo agradece. «É fácil facer experimentos coa xente cando sinte que lle falas de algo que ten preto. Os neurocientíficos e os astrónomos somos uns afortunados. Igual que se lle pos un telescopio a xente tolea, cando lle ensinas algo do cerebro acontece o mesmo. É contar unha historia e temos ó público atrapado», dice.

A pesar de la experiencia, Casto se muestra expectante ante la presentación de A que cheiran as cores? en A Pobra, que tendrá lugar mañana a las 20.30 en el Teatro Elma. «É a primeira vez que dou unha charla na miña terra, así que estou expectante pola acollida que vai ter». No pide mucho: «O traballo impídeme ir a miúdo por alí, só vou algunha fin de semana ou nas vacacións, pero espero que os máis coñecidos e a miña familia vaian», sentencia.

---

---

---