Treinta años de sal y sudor en Esteiro

antón parada RIBEIRA / LA VOZ

BARBANZA

CARMELA QUEIJEIRO

La AD Esteirana celebra más de un cuarto de siglo de remo con una remodelación total de plantilla y técnicos

08 nov 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

«Nos últimos tempos parecía que bastaba con quitar unha traíña ao mar. Por respecto ao pasado, o obxectivo da Esteirana non pode ser ese», estas son las sinceras palabras de César Viana, el secretario de la entidad deportiva que puso a la localidad muradana de Esteiro en el mapa del remo nacional. Y es que este 2018 han cumplido 30 años, más de un cuarto de siglo de sal y sudor.

En todo este tiempo, la vitrina del palmarés del club se ha ido llenando de triunfos. No de los que levantan vistosas banderas de regatas surcadas por traineras, sino de los que conquistan el futuro. La Esteirana cuenta con cerca de una decena de podios -en banco fijo- en bateles cosechados por las categorías base.

La época dorada

También se recuerdan títulos como el del campeonato y subcampeonato de España que ganaron en Asturias en el apartado promesa femenino, así como los estatales que los cadetes se llevaron en el 2001 en Santander y el de los juveniles del 2007 en Meira.

En banco móvil tampoco desaparece el dulce sabor del nacional de doble scull, así como los otros triunfos de Uxía y Lucía Saborido, en un club que vio forjarse a grandes como Ismael Montes, ahora en Labradores; Martín Novais, que milita en Tirán; o Eva Val que acabó en las filas del Cabo da Cruz.

«A canteira sempre foi básica, nunca tivemos fichaxes, practicamente todos saían de Esteiro», así desveló Xosé Manuel Saborido Núñez, Fino -el histórico presidente, ahora tesorero-, la clave de por qué una modesta entidad siempre estuvo presente en cada competición y cómo clasificar dos trainerillas para el nacional se celebraba como un hito.

«Cando o remo comezou en Esteiro no 1999 foi medrando como unha bola de neve rodando, pero dende hai un lustro rompeuse a cadea xeracional», analizó Fino del motivo que ha llevado a dar un golpe en la mesa y reformular, tanto la directiva como los remeros. Si el año pasado a estas alturas solo contaban con ocho integrantes en la bancada, para esta nueva etapa se han recuperado a antiguos rostros hasta componer un equipo de 25 hombres llamados a reflotarla.

«Non é tanto gañar regatas, senón sementar ilusión e que se vexa vida. A verdade é que temos moitas ganas de traballar dende o corpo técnico e iso contáxiase», expresó la laureada remera internacional Uxía Saborido, ahora totalmente inmersa en la preparación de los adiestramientos. Si en el pasado se entregó al club subiéndose al podio, ahora intentará aupar a la actual plantilla.

«Nestes 30 anos tivemos de todo, por iso queremos volver aos tempos pasados dos campionatos de España. É difícil pola perda de poboación e loitar contra o fútbol que se lles vende na televisión cada día aos mozos», explicó Gustavo Portals, el actual presidente. «Quero volver a ver a ilusión polo remo nos ollos dos rapaces», sentenció Portals del que ha sido siempre el verdadero objetivo de la Esteirana.

JOSÉ TORRADO

Beni Fábregas: «Pedín unha lista de todos os remeiros dos últimos 20 anos, levantamos o teléfono e causamos efecto»

Beni Fábregas (Esteiro, 1975) é o novo adestrador do Esteirana, xunto co resto do corpo técnico: Bruno Rodríguez -máis coñecido como Pesi- e Uxía Saborido. Fábregas regresa este ano ao club onde comezou a remar, pero esta vez ás rendas dun proxecto totalmente remodelado.

-¿Cal é o seu perfil e que o levou a regresar a Esteiro?

-Levaba dous anos parado desde que rematara en Mecos. No pasado xa tivera varias ofertas fóra, para ACT, pero quería estar co meu fillo. Ultimamente volvía a sentir ganas de regresar ao remo e cando mo propuxeron aceptei cunha condición. Pedín unha lista de todos os remeiros dos últimos 20 anos, levantamos o teléfono e causamos efecto. Hai moita veteranía, pero a pena máis grande que temos é que son os mozos os que marchan.

-¿Como se reflota este club?

-A miña primeira ilusión é a de xerar confianza para darlle un calor ao club e captar rapaces para a canteira. Gañar sempre é difícil, sobre todo para unha traíña que acabou penúltima na liga galega B. Temos que dar un salto cuantitativo e cualitativo, pero vamos a ser realistas. Ademais, xerar un ambiente de compañeirismo será clave para acudir a adestrar, así como a actitude de verse en posición de gañar. Lémbrome do presidente do Pedreña cada vez que perdían unha bandeira pola mínima e explicaba: «Non estamos afeitos a gañar».

-¿Cal é o plan de traballo que está a debuxar cos técnicos?

-O traballo difire moitísimo con todo o dos anos anteriores. De momento temos tres sesións físicas semanais e unha na auga, pero haberá crescendo e aumentaremos as cargas paulatinamente. É un partir de cero. As técnicas e o nivel de esixencia son distintos. A bancada ten experiencia e iso marca a diferenza, pero o remo cambiou dende que moitos o deixaran, así que será cuestión de darlle tempo. Queda moito inverno por diante e agardamos ir quitando conclusións dentro da propia tempada.