El ángel que se posó en Vista Alegre

Álvaro Sevilla Gómez
ÁLVARO SEVILLA RIBEIRA / LA VOZ

BARBANZA

XOAN A. SOLER

El futbolista del Negreira Suso Rey le salvó la vida a su rival del Muebles Guadalupe Jorge Vals cuando se desplomó en el césped

24 dic 2016 . Actualizado a las 11:46 h.

Todo ocurrió en un instante. Era la segunda mitad del partido de veteranos entre Muebles Guadalupe y Negreira y el 3-0 ya brillaba en el marcador. Fue ahí cuando el delantero santiagués Suso Rey, conocido como Chito, vio algo raro. A su lado, el lateral boirense Jorge Vals se desplomó sobre el césped. «Comezou a facer movementos estraños, dinme conta de que non era un simple mareo», aseguró Chito, que entendió en una milésima que aquello era una ataque cardíaco. Al instante fue a buscar el botiquín, le metió una cánula de Guedel en la boca y comenzó con el masaje de reanimación cardiopulmonar. No había un segundo que perder.

«Ao momento chegou Celia, unha enfermeira que estaba na grada e centrouse en controlar a vía aérea mentres eu seguía coa masaxe. Axudoume moitísimo», asegura el de Negreira mientras recuerda la vorágine que se creó a su alrededor. «Había un silencio sepulcral e xente no chan chorando, pero todo saíu xenial, os do Guadalupe apoiáronos en todo, ao igual que os do meu equipo e incluso o árbitro. A min veume moi ben que un señor que estaba na grada me axudase coas masaxes, porque comezaba a cansarme e é moi importante facelas con forza para intentar reanimalo».

Todo ocurrió en un flash. «A tensión era brutal, foi case un milagre, téñense que dar moitos factores para reverter unha parada cardíaca», afirma Chito, que recuerda como el portero rival se acercó a él con unas tijeras para cortarle la camiseta al desfallecido: «Intentamos gañar tempo para que cando chegasen os do helicóptero puidesen utilizar o desfibrilador dende o primeiro momento e levalo canto antes»

Un profesional

Lo que ocurrió sobre el césped boirense de Vista Alegre no fue una cuestión de suerte. Chito, profesional del 061 en su Negreira natal, conocía a la perfección qué tenía que hacer en cada momento: «Tes que reaccionar rápido, todo segundo é ouro, o tempo é vital, se no corpo non entra aire e non intentas reanimar o corazón pode haber un dano irreversible para a persoa. Todos deberíamos coñecer este tipo de manobras; son moi sinxelas e aínda que non se fagan perfectas son unha axuda que pode salvar unha vida».

Físico de carrera, Chito encontró en el 061 de Negreira su hogar. Comenzó como voluntario cuando estudiaba en el instituto y, a pesar de que terminó la licenciatura de Física, quiso seguir ayudando a sus vecinos. «Gústame este mundo, estar coa xente e poder axudala; nunha sociedade que cada día é máis individualista gústame mostrar que tamén se pode pensar nos demais».

En realidad, fue el destino el que llevó a Chito al campo de Vista Alegre: «Non ía xogar, viña dunha lesión e ese sábado tiña que traballar, non tiña pensado ir». Fueron sus compañeros quienes le pidieron el favor, solo eran diez y lo necesitaban para poder jugar el partido. «No fútbol veterano é así, non hai moita xente e cambiei o día da garda por eles. Dixéronme que non fixera esforzo, que me quedase arriba e que só tocase o balón, que non forzase. O destino estaba preparado para que eu estivese alí e que puidese axudar a Jorge», afirma Suso, el ángel del Negreira.

El segundo milagro

Esta no fue la primera vez que Chito obró el milagro. Hace cinco años, en unas fiestas en su pueblo, sus manos salvaron a otro vecino. «Estaba cuns amigos nunhas carpas e pediron axuda. Marchei para alí, era un señor maior, duns 80 anos, que tamén lle dera una parada cardíaca. Fixen o que puiden; a día de hoxe aínda o vexo por Negreira paseando», afirma con naturalidad.

Su recompensa fueron las muestras de cariño que recibió a lo largo de la semana. «Enviáronme moitísimas mensaxes», confiesa. Sin embargo, la más importante fue la que recibió del propio Jorge Vals, al que visitó en el Clínico: «Foi moi emotivo, agradeceume o que fixen por el. Pensaba que non volvería ver á súa familia».